1. Geleneksel Blogger İzmir Buluşması

1. Geleneksel lafı beni hep güldürmüştür ama bir yerde de naif, samimi, umut dolu bir girişim hissi vermiştir. Öyle bir gündü bugün; tarihe geçsin: 11 Ağustos 2024; 1. Geleneksel Blogger İzmir Buluşması :))

Dikkat bu bir özendirme yazısıdır! Acaip eğlendik (tam 7 saat oturmuşuz işletmede) ve aramızda olmayanların da dedikodusunu yaptık peşinen söyleyeyim :))

İzmir ekibinde öz-hakiki “Efe” bir adet İzmirlinin dahi olmaması, onun yerine memleketin dört bir yanından ve hatta yurtdışı temsilciliklerden gelmiş bulunmamız, bence seni de bir dahaki buluşma için şimdiden gaza getirsin! Hiiiç çekinme çünkü aramızda blogger olmayıp “eş kadrosundan” ve gelirken içten içe “benim ne işim var burada” diye düşünüp çekinmiş ama günün sonunda “fahri blogger”lığa yükselmeyi bırak, “mutfak bloğu” ve “bloggerların kirli sırlarını ifşa bloğu” açma sözü aldığımız iki de eş vardı - ki sadece birbirmizi değil, onları da çok sevdik çok!

Çok tatlı bir masaydı vallahi, herkes aynen kendini bloğunda lanse ettiği gibiydi bir kere! Samimi, gerçek, uyumlu, kibar ve neşeli.. Bloggerlar beni hiç şaşırtmıyor; bence biz sadece ortak bir hobi sahibi insanlar değil, dünyanın dört bir yanına dağılmış bir aileyiz. Bak neden öyle dedim açıklayayım:

Makbule öğretmenimizle Urla’dan benim üstün düz yolda kaybolma yeteneğim sayesinde biraz gecikmeli vardığımız mekanda çok içten karşılandık. Sanki kırk yıllık dostlar buluşmuş! İsim ve blog ismi söyleme fasılları, ha sen osuuuun aynen tahmin ettiğim gibisin’ler anında sıcacık sarılmalara dönüştü hemen.. Aa ben de okuyorumlar, ne oldu senin o mesele’ler, o yazı tam içime işledi yahu nasıl yazmış helal’ler, sanki kırk yıllık kankalar daha dün ayrılmışız yahu! Ben Momentos dışında herkesi ilk gördüm ama sanki kırk yıllık dostlar masasında gibi bir hisle ait hissettim. Bu muhteşem değil mi sence de?

Gelelim dedikodulara :))))

Momentos’un zaten bloğundan ne kadar ince zevkleri olan ve bunlara dokunup mükemmelleştiren bir kadın olduğunu biliyorsunuz; yine şahane bir mekan seçimi yapmıştı, isteyene şarap, isteyene çay, acıkana salata, makarnalar, kahve yanına kurabiyeler.. Bu güzel kadın neyi kendine proje edinse vallahi altından çok başarıyla kalkıyor yahu! Made by Momentos’sa tamam!

Kırmızı Ruh ve sevgili eşi ne ara becerdiler anlayamadık, bizi çok mahçup ederek günün sponsorluğunu üstlendiler. Kırmızı Ruh’un edebiyat alıntılarının hayranı olsam da, hiç bilmediğim nice özelliğini öğrenmek, hakikaten dobralığına ve açıklığına saygı duymak ve beni değer bulup açtığı bir konuda onunla birlikte heyacanlanmak günün sürprizlerinden biri oldu benim için. Ayrıca eşinin durup “yaw bu nasıl bir ortam, ne acaip tipler, dizi gibi entrikalar, şaşırtmalı sonlar, error verdim ben ya” demesine çok güldüm. 

Makbule öğretmenimin ince ruhu, kibarlığı, hele o elyazısıyla herbirimize özel imzalayarak armağan ettiği kitabı hepimizi çok duygulandırdı. Çıkışta hiç inanmadığım “geçmiş hayatımızda..” konularında kendimi aşıp “vallahi biz sizle kesin önceki hayatımızda da yakınmışız!” deyişim beni bile şaşırttı ama vallahi öyşe bir ruh etkileşimimiz var kendisiyle! Bu konuyu araştıracağım.. 

Bir Garip Şeyma’nın mesleği - daha doğrusu ünvanı - hepimizi çok şaşırttı, hatta bir titreyip kendimize gelelim karşımızda bir ünvan duruyor yahu dedik ama başaramadık :)) Şeyma’nın ayrıca gözlerinin içinin gülüşü ve sık rastlanmayan ama çok değerli bir vasıf olduğuna inandığım sakin neşesi ve aramızda olmayanların gıybetini yaparkenki (ama valla iyi şeyler söyledik hep) yerinde saptamaları çok hoşuma gitti. 

Kaplan Diary ve zarif eşinin “Dede hikayeleri” aşırı güldürdü, girişimcilik öyküleri bazı konularda hepimize motivasyon oldu, inşallah bizim de torun sahibi olacağımız yıllara dair içimizde şimdiden özlem yarattı (“biz kalkalım artık, torunumuzu özledik” şimdiye dek duyduğum en güzel kalkış cümlesiydi vallahi) ve Kaplan Diary’ in bloğuna geri döneceğine dair ve iki ayrı kitabı yayına hazırlayacağına dair sözünü de aldık!

Çok sevgili Balthus’u yani Kafka’ya Mektuplar’ı sona bıraktım çünkü en erken o kalktı aramızdan, hevesimizi kursağımızda bıraktı! Kendisine çeşitli konularda maşallah diyorum, şu “aşırı güldüren ölü” hikayesini de aşırı merak ediyorum! Ayran içip bloğundan uzak düşmüş bloggerımızı bir an önce mevkiine geri bekliyorum!

Ben.. Valla ben bildiğin gibiyim :)) Çok eğlendim. Çok konuştum. Çok heyecanlandım baĞzı gizli projelere :)) Neymiş neymiş? Pışııık söylemeeem, bir dahakine paşa paşa gelirsin kendin öğrenirsin valla!

Diyorum ki Eylül başında bir de İstanbul ve yakın çevresi buluşması çaksak mı??? Bu işler çok keyifliymiş vallahi.. Tazeyken bu gazla bence başarırız sevgili İstanbul ve çevresililer, ne dersiniz?

Şimdi gecenin 12’si İzmir’den dönüş yolunda itfaiyeler ambulanslar, güzelim Boyabağ alevler içinde.. Ah öyle üzüldüm ki; Boyabağ artık sayıları gittikçe azalan yapılaşma izni verilmeyen, cennet gibi bir koyumuzdu, Aklıma türlü komplo teorisi geliyor sinirlerim bozuluyor. Onları düşünmemek için, sıcağı sıcağına heyecanım dinmemişken bu güzel günü bir yazayım dedim. Yarın birkaç da foto ekleyeceğim yazıya söz. 

Ekleme: Fotolar anonim bloggerlara saygıyla unsplash.com’dan ;)