Şişman Teyze'nin aşkı

Zamanın hatırlayabildiğim ennn eski noktalarından birine gittim bugün ve orada, bundan belki 30 sene önce ölmüş bir kadının daha dünmüş gibi hatırladığım görüntüsüyle karşılaştım. 

Çok yaşlı, çok şişman, çok tuhaf ve üç yaşındaki bir kız çocuğu için de çok korkutucu bir kadındı “Şişman Teyze”. Asıl adını hatırlayamıyorum. Yan komşumuzdu. 

O yıllarda doktorlar ev ziyaretine gittikleri için, bu kadıncağızın da sürekli ya tansiyonu ya şekeri, genelde ikisi birden yükseldiği için, annemi sürekli çağırırdı. Annem bazen yanına beni de alırdı. Aslında pek hoşlanmadığım, düpedüz korktuğum ama kibarlığı beni büyüleyen bu tuhaf ve etkileyici kadını, karışık duygularla, çıt çıkarmadan, yerimden kıpırdamadan, ağzıma verilen dev akide şekerini bir yanağımdan öbür yanağıma takır tukur döndüre döndüre izlemekten keyif alırdım.

Şişman teyzeler aslında iki taneydi. Benim korktuğum yaşlı şişman teyze ve ona bakan, biraz daha genç şişman teyze. Yaşlı şişman teyze, bembeyaz upuzun saçlarını tepede topuz yapar ve şişmanlığı ve yaşlılığı nedeniyle yataktan kalkamaz, bembeyaz dantel ve el oyası işlemeli dev yatağın tam ortasında otururdu. Çok zengin, çok görmüş geçirmiş, hiç evlenmemiş bir kadındı. Çok şişmandı ama çok.. Ve yemeyi, ikramı, sohbeti - çok az konuşarak, fakat dikkatle dinlemeyi çok severdi. Sanırım ben onu nasıl çocukça bir merakla izliyorsam, o da beni yıllardır çocuk görmemiş yaşlı bir kadının merakıyla izlerdi..

Ona bakan daha genç ve daha az şişman teyze ise, yıllar içinde yardımcıdan çok öz kızı gibi olmuş, yirmi dört saat ve yedi gün, yıllarca bu kadının yanından ayrılmamış ve elbet o da hiç evlenmemişti. Şişman (ve çok zengin) kadınları beğenen tuhaf tipler çıkardı elbette ara sıra, ve bu iki kadının penceresi önünde nağralar atan, bıyıklarını burup duran külhanbeyi kılıklı tuhaf yağız bir balıkçıya dair bazı hikâyeler de hatırlıyorum (özellikle mercan çıktıysa o gün Mudanya’dan, aman yarabbi, mahalle inlerdi) ama onları bir başka zamana bırakalım..

Bu iki kadın, öyle yaşayıp giderken, birgün Ankara’dan teyzem geldi.

Teyzem ama o yıllarda Türkân Şoray’ın ikiz kardeşi, o gözler, o saçlar, o eda.. Hâlâ da güzeldir ama o yıllarda afetti. Bir de hoşsohbet, genç güzel hikâyesi bol ve kahkahası şen bir kadın. Tabii ki teyzem gelince, annem, bu ziyaretlere eşlikçi olarak, benim gibi bir köşeye büzülüp dehşet içinde takır tukur akide şekeri yalayıp duran bir çocuk yerine, elbet teyzemi götürdü. Aman allahım; o ne sohbet o ne muhabbet, kahkahalar sokaklara taşar, gencecik albenili teyzem tüm marifetini, tüm edasını, bu yapayalnız iki kadını neşelendirmeye, sohbete dökünceeeee, olan oluuuur.

Çok yaşlı ve çok şişman teyze, teyzemi o kadar sever, öyle sever ki; eskilerin işte tüm naifliği tüm güzelliği tüm doğallığıyla dayanamaz ve der ki “ben size.. aşık oldum!”

Ahhhhhhh. 

Belki benim çocuk dimağımda aşkın tarifi ilk defa o anda vuku buldu, çünkü bugün 43 yaşımda, ben o yaşlı ve şişman teyzenin "aşık oldum.." derken tam olarak ne demek istediğini, ne hissettiğini çok ama çok iyi anlıyorum. Ve bazı insanlara aynen o şişman teyze gibi aşık oluyorum ben.. Sadece insanlara da değil üstelik, bazen bir buket çiçeğe, bazen bir ağacın nehre inmiş dalına, bazen bir buluta da. Hayır hayır sevmek değil bu, bambaşka, çok daha derin bir coşku. Evet, Aşk..

Bu öyle güzel bir his, insanı hayata bağlayan, hayatı güzelleştiren bir his ki; ara sıra, teyzeme aşkını dile getiren o yaşlı kadına içimden teşekkür ediyorum.. Bana bu duyguyu bir kelimeye giydirme fırsatını bunca küçük yaşımda sunduğu için.

Özellikle de böyle Mayıs gecelerinde..