İnanç neden gerekli?

Bu satırları geçen sene yazmıştım.. Bloğu silince silinsin istemedim, sakladım. Bu sabah dua okudum ve hep yaptığım gibi, teşekkür ederek bitirdim. Hayatımda iyi ne varsa, hepsinin tohumunu atan insan oydu çünkü.. İçimde iyi olan ne varsa onun izi var.

Psikoloji araştırmaları diyor ki, türlü olumsuz ortamda, tacizle, istismarla dahi büyüse sadece 1 örnek yetişkin (meselâ aklı başında 1 tanecik öğretmen ya da kollayıcı bir komşu) bile o çocuğun tüm evrenimi değiştirecek güce sahiptir. Tek bir insanın etkisi bile, bir çocuğu çamurdan alır, dağın tepesine koyar.. Ki benim şartlarım çok farklıydı, aileden yana yani, dünyanın sanırım %1’lik şanslı kesiminde doğdum ben.. Ama yine de evet, benim için de 1 insanın etkisi çok fark yarattı.

Belki şanslıysam ben de bir gün 1 insanın hayat yolunu değiştirebilirim, belki uğraşarak belki farkında dahi olmayarak. İsterdim bunu.. Benim ananemi andığım, her duamda her mutluluğumda hatırladığım ve teşekkür ettiğim gibi, belki biri de beni..... Kim bilir..

*

30.08.2019’dan:
İnanç neden gereklidir?

Çünkü bazen;
her olayın (görünür) bir nedeni olmayabiliyor,
ve
neden sonuç ilişkisi kuramadığında,
sadece kader deyip geçebilmenin verdiği bir rahatlama oluyor; inanç...

Mesela birden
ölüveriyor
o hep yanında olacak sandığın,
ya da
daha beteri,

Sen daha yeni(den) demlemişsin çayı, daha anlatacakların var,
“o kız”dan bahsedecektin,
havadan sudan şakalaşacaktın,
diyeceklerin vardı işte, ya.. Anlasana, anlatamıyorum ben.

Oysa o çekti, gidiverdi,
ve
hepsi birden boğazına düğümleniverdi.

Ve yaşanmamış anıların ağırlığı kaldı sana.
Yanımda olsa ne düşünürdü, ne derdi, nasıl gülerdi
ya da
denize nasıl bakar, nasıl susardı..

Hep bunlar kaldı geriye,
bir de bembeyaz bir başörtüsü,
nokia telefonu
ve kokusu bile (açık camlardan) uçup giden,
o gül kurusu hırkası..

Ve özlemek.. Çok ama çok özlemek..

30.08.13.. Hep geç kaldığımı, asla yetişemediğimi ve yetişemeyeceğimi kabullendiğim gün..