Doktor dövmek

Memlekette yeni moda; doktor dövmek.. Aslında yeni falan değil, senelerdir şiddet görüyor sağlık çalışanları. Kaç kere seslerini duyurmaya çalıştılar; basın açıklamaları yaptılar, yetmedi. İş durdurma eylemleri yaptılar, yetmedi. Sonunda bir doktor dövülürken öldü.. Yetecek mi?

Annem, babam, sayısız arkadaşım doktor diye yazmıyorum bu yazıyı. Elimize ufacık birşey batınca, azıcık başımız ağrıdığında, ayağımız burkulduğunda, belimiz tutulduğunda "doktorum, civanım" diye koşa koşa gitmesini biliyoruz. İlacımızı yazdırırken, muayene koltuğunda yatarken iltifatlar etmeyi biliyoruz. Kuyruğumuz sıkıştığında efendi efendi sıramızın gelmesini beklemeyi de biliyoruz. İşimiz düştüğünde önce yağ çekiyoruz, işimiz bittikten sonra dövüyoruz. Bu nasıl mantık?

Annemle babam; hadi 7 sene genel tıp, 4 sene uzmanlığı sayma; 35 senelik doktorlar. Bu insancıklar 20 yaşından 63 yaşına kadar, önceleri haftada 2-3 gece, sonra 1 gece, şimdi ayda 2-3 gece nöbet tuttular. Sabah işe 7.30'da gidiyor, akşam 5'te dönüyorlar (ki bu durum sadece son 3-5 seneye özgü, önceden 6-7'den önce dönemezlerdi), gece saat 3'te çalan telefona cevap veriyor, yetmezse o saatte hastaneye gidiyorlar. Önemli özel bir günlerinde acil ameliyatları çıkabiliyor. Bazen akılları hastanede kalıyor, haftasonu millet ekmek gazete almaya markete giderken, onlar "hastaları bir yoklamaya" hastaneye gidiveriyorlar. Yemek masasında bile bazen hastanın durumunu konuşuyorlar. Ve bunu ekşi bir suratla değil, gerçekten severek ve isteyerek yapıyorlar. Birçok şeyden ödün vererek. 35 senedir.

Annemle babamı beyaz önlükle, yeşil ameliyat giysisiyle gördüğüm çok oldu. Gurur duydum hep. Doktor olmak gurur duyulacak birşeydir çünkü. Siz hayatınızda kaç kişinin hayatını kurtardınız bilmiyorum ama, ben 1 kişininkini bile kurtarmadım. Oysa annemle babam kaba bir hesapla her gün en an 50 hasta görüyor; hadi bazısı turp gibi ama doktor dövmeye geldi diyelim. geriye kalanlardan kontrolleri at, acili, ameliyatı kat falan dersek günde en az 5-10 kişininkini kurtarıyorlar demektir bu. Günde! hayat kurtarmayı da geç, kaç kişinin hayat kalitesini arttırabildiniz, ağrılarını dindirebildiniz, yeniden yaşama gücü verdiniz? Artık onları saymayalım bile..

Arada çıkmıyor mu, çıkar. Tüm mesleklerde çıkar; paragöz, hilekar, kötü niyetli insan. Ya da safi yeteneksiz olabilir, hata yapabilir her insan her meslekte. Ama bizim memlekette doktor dövmek artık normal birşey gibi algılanmaya başlandı. Nedenler de "poliklinikte bana sert konuştu, hastama yanlış tedavi uyguladı, ameliyatta dedemi öldürdü". Tamam, bir haksızlığa uğramış da olabilirsin ama bunun yolu saldırmak mıdır?

Sağlık sektöründe ters giden çok şey var. Bir doktora poliklinikte günde 100 hasta baktırmak, hastane güvenliğini süs olarak koyup bıçakla tabancayla bile dalabiliyor olmak, doktora meslek sigortası şart koşmamak, doktor ve hasta haklarını belirlememek, uygulamamak, bilmemek.. Sadece birkaçı. Ülkemizde hasta hakları son birkaç senedir konuşulan ve uygulanan kavramlar. Aman hasta zarar görmesin, aman madur olmasın, aman üzülmesin, aman canı acımasın, aman beklemesin.. Tamam güzel ama nerede bunun karşılığı? Nerede doktorun can güvenliği? Nerede mesleki şerefinin, mesleğini gerçekleştirebileceği minimum şartların korunması?

Doktorlar yarın eylemde; acil dışında iş bırakıyorlar. Haklılar. Kelle koltukta çalışılmaz. Haklarını alacaklarını umuyor ve destekliyorum.