Kasım biterken..

Kasım çok karaktersiz bir ay gibi geliyor bana; ne sonbahar ne kış, arada kalmış.. 

*

Bu ayın büyük kısmı ya hasta bakmak ya da hasta olmakla geçti maalesef. Özellikle oğlum iki streptokok ve bir kızılla, sanıyorum okula gittiği günden daha fazla sayıda günü evde geçirdi bu ay. Şu anda da yine hasta. Hattâ güncelleyeyim, sabaha karşı dört itibarıyla kızım da hastalandı. Fakat ben bir karar aldım; artık burada hastalık konusunda mızırdanmayacağım. Kendimden bıktım çünkü.. Bir de böyle deneyelim bakalım; "normalleştirerek"..

Kasım boyunca ateş sarmaşığım <3 

Fakat maalesef hastalık dışında da anlatacak pek bir şey olmadı bu ay; hattâ oldu da ben mi unuttum acaba diyerek, çekmiş olduğum fotoğraflara bakayım dedim. 5 adet fotoğraf çekmişim :) Hakikaten hiç bir şey olmamış.. 

Ama unutmak istemediğim bir olay oldu; ayın en güzel gecelerinden birini geçen gece yaşadım. Yakınlarda tanıştığım ve içimin hızlıca ısındığı bir arkadaşım beni ve 3 başka kadını evine yemeğe çağırdı. 25-45 arası yaşlarda, kadınlığın çok farklı noktalarındayız her birimiz ve hayata, kadın olmaya, üstlendiğimiz ya da üstlen(e)mediğimiz rollere dair çok uzun zamandır yaşamadığım derecede açık, düşündürücü ve derin sohbetler ettik. Bu beş kadının enerjisi bana çok iyi geldi o gece; her ne kadar grubun tek heteroseksüel, evli ve çocuklusu olarak, hakikaten aralarındaki en sıradan ve sıkıcı kadın olsam da :))) 

fıstık çamı kozalağından yılbaşı süsü (by L.)

Aslında şimdi fark ettim; Kasım ayı bana "normalleştirme" üzerine çalışma olanağı sunmuş ve ben de sanırım bu dersi güzel çalışmış, ödevlerimi de iyi yapmışım.. Çünkü hayatta en korktuğum karakter yapılarından biri muhafazakârlıktır; hayatı kalıp yargılar üzerinden yaşamak, esnek olamamak, katılık, tolerans gösterememek, tutuculuk ve tabii bunların en temelinde: endişeyle ve korkularla yaşamak... Çok şükür, en azından muhafazakâr değilim, bunu bir defa daha anlamış oldum bu ay. Belki bu sayede "hastalık sürecindeki çaresizlik ve depresyon" sorunumu da çözmek için adım atmaya başladım, ufak ufak? Normalleştirmek... evet.

Kasım'ın son haftası evde yine hasta bakıyor olsam da, itiraf edeyim bu son hafta özellikle çok tatlı geçti.. Biliyorsunuz, Aralık bu diyarlarda şıkır şıkır bir ay, noelden ötürü. Kasım'ın son haftasında biz de evimizi Aralık'a hazırladık. Pencerelerime ve evin çeşitli yerlerine sıcacık loş ışıklı ufak aydınlatmalar astım, Kuzey Yıldızı'mızı çıkartıp kuzeye doğru bir yere astım, kapımıza kış süslerimizi koydum, Noel mumlarımızı ve birbirimize sürpriz noel takvimlerimizi hazırladık. Sıcak şarap ve kurabiye tariflerimizi çıkarttık :)) Daha ne olsun.. Noel pazarları da 1'inden itibaren açılacak, şıkır şıkır, bol tarçın ve baharat kokulu bir Aralık başlamak üzere, ne güzel!

benim noel takvimim

Kızıma hazırladığımız 

Eşime hazırladığımız

oğluma isteği üzre satın aldığımız :))

Aralık'a hazırım. Umarım Aralık da bize hazırdır :)) Rengârenk, çoooook ama çok sağlıklı, huzurlu ve neşeli geç, e mi sevgili Aralık? Yazacak ilginç ve güzel şeyler yaşat bana <3 Ve hepimize de, elbette..