Amatör bahçecilik

Çocukluğumdan beri severim bitkileri. Ananemin bahçesinde tırtıllarla, çiçeklerle konuşa oynaya koca yazı geçirirdim. Annemle babam da 70'li yaşlarına ve ikisi de topratan uzak büyümüş kentliler olmalarına rağmen, bahçeli evlerine kendileri bakar, bir kısmını eker diker, biz geldikçe de ağaçlardan elmalar, kirazlar toplar, kahvaltı sofrasına konacak domatesi salatalığı dalından koparmamıza vesile olurlar. Bahçesi olan herkes öyle değil, fark ediyorum. Kimi çimi döşüyor, en basit işleri bile bahçevana bırakıp, bahçeye burnunu bile çıkartmadan "bahçeli evde oturuyorum" diyor. Sırf demiş olmak için...

Bahçeli ev, bahçeye çıkacaksan, ellerini dizlerini kapkara toprağa bulayacaksan onarır seni. Evde örümcek ağlarına, börtü böceğe tahammülün yoksa, kışları bahçe katının loş karanlığında ve serinliğinde depresyona gireceksen, günlerce çapa yaptıktan sonra iki gün ara verdiğinde otların yeniden fışkırmış olmasına daralacaksan, bahçe seni onarmaz, yorar hattâ hasta bile edebilir. Bahçe ayda yılda bir çıkıp çay içip kitap okunan bir yer değil uyarayım, bahçe her gün ot yolduğun, budama ve bakım yaptığın, yazın günde en az bir saat iş isteyen, baharlarda belki 3-4 saat çalıştığın aktif ve sonsuz bir uğraş :) 

Ama kiri pası, bedensel yorgunluğu seviyorsan da bir numaralı onaran.. Bitkilerle konuşurken, zamanla bitkilerin dilini konuşmaya başladığını fark ediyor insan. Onlardan aldığın tepkiyi görüyorsun, beni yanlış yere diktin diyor biri, küsüyor sana. Diğeri her gün hafifçe okşanmak, budanmak istiyor. Bir diğeri tohumlarını tüm kış sana emanet ediyor, bahara kadar aklının bir köşesi o tohumlarda kalıyor. Kuruyanlar, ölenler ciddi yas sürecine sokuyor, yeni gelenler aşk gibi bir heyecan yaşatıyor, hele tohumdan yetiştirdiklerin, evlat kokusu.... 

Bahçedeki zamanımın %70'i bahçe işiyle, %20'si keyif yapmakla geçiyor. Geri kalan %10 ise sürekli hayâl kurmak, tasarım yapmak, heyecanlanmakla :) Şimdi misal bu sene, yandaki ikinci bahçeye de el attım. Aslında yan bahçe, arka bahçeden bile büyük, içinde iki yetişkin ağacı olan, doğuya baktığı için tüm öğleden sonra nefis bir gölgesi olan ama yatak odaları ve banyo tarafında olduğu için üvey evlat muamelesi yaptığımız bir bahçe o.. Bu sene, orayı da bir yaşam alanına, ufak bir cennete dönüştürmeye karar verdim.

Çimini söküp en baştan yeniledim. Ağaçları budadım. İki ağacın arasına çok hoş bir bahçe ışıklandırması yaptım. Yazları çıkardığımız bira bahçesi bankımızı çıkarttım. Köşedeki çite ahududu ve mor salkım diktim. Bir de şöyle bir okuma köşesi yaparsam:

Hayâl kurmanın sınırı yok ki.. Ufak bir "sebze tarhı" belki? Bir tırmanma duvarı çocuklara, kafa üstü çimene çakılırlarsa da sorun olmayacak bir düzenek? Offf öyle güzel ki hayâl kurmak... Tasarlamak, ellerinle, terleye terleye bir şeyleri yaratmak! Bir şeyi onardığını sanarken, aslında onun seni onarması....

Bahçe tasarımcıları ne şanslı insanlar!