30 Ekim 2021 Cumartesi

7. Ay (Ekim) Özeti

Canım Ekim.. Sen ne güzel aysın; sıcak değilsin, soğuk değilsin, tam kararındasın. Hem yazdan, hem kıştan izler, renkler, hisler taşırsın. Hem göçlerin, hem bulutların, hem kuşların, hem rüzgârların, hem de sürpriz açıveren güneşlerin ayısın. Ben galiba seni çok seviyorum, sevgili Ekim. Ama bu sene, ayrı bir sevdim; bak anlatayım neden:

HAZIRLANDIM:

Bu ay, "Mimas Yolu Yürüyüşü" için hazırlanmakla geçti. Bu biliyorsunuz, benim uzun zaman sonra hayâl kurmaya başlayıp, bir nefeste kurduğum 3 hayâlden ilki. Bu yaz yürürken "yaparım ben bunu" dediysem de, mevsim dönüşü içime bir kuşku düştü. Tek başıma, "orta yaşlı kadın” başıma, kendime neyi kanıtlayacaktım?! "Otur oturduğun yerde, git işte haftasonları ailenle yürü dağlarda bayırlarda, neyine yetmiyor" diyordu içimdeki oyunbozan. Sonra yolu gözümde canlandırırken böyle gri puslu upuzun bir yolda tin tin üşüye üşüye yürüyorum, geceleri kalacağım pansiyonlarda rüzgâr ıssız duvarları dövüyor falan. Nuri Bilge Ceylan yalnızlığı her yerde... Vallahi yalan yok, hiç çekici gelmedi birden. Vazgeçtim. Mis gibi evde oturmak varken.....

Bahçemde Ekim'in ilk günleri de hakikaten "mis" gibiydi doğrusu..

Bu "vazgeçtim oynamıyorum" moduna bir girdim mi, 3-5 gün boyunca evden zorunlu haller dışında çıkmadım. Hiç yürümedim. Canım hiçbir şey yapmak istemedi, yapmadım. Yeni aldığım merinos yünü içlikler, yeni ayakkabılarım bana baktı, ben onlara bakmadım. 

Dışarıda Ekim'in son günleri

Ama sonra.. Bir sabah. Öyle güzel güneş vardı ki sevgili blogcuğum. Çıktım ve 4 saat hiç durmadan ağaçların, ufak derelerin arasında yürüdüm ve dedim ki "Hayır C., bu senin hayâlin, sen bunu yapacaksın! Hem de ne güzel yapacaksın!" O sanırım bir dönüm noktası oldu ve sonrasında her sabah kondisyonumu güçlendirdim, hazırlıklarımı tamamladım (çantam sadece 4,5kg inanabiliyor musun!), google maps'e rotamı ekledim, spotify'a yol listelerimi kurdum veeee hazırım. Önümüzdeki günlerde bir "iç yolculuk", upuzun bir yol, bilinmezlerle dolu bir macera beni bekliyor.. Bu yoldan "daha ben" olarak dönmeyi umuyorum..

EĞLENDİM:

Bu ay, bizim çocuklarla çok eğlendim. Bak şimdi. Pek sevgili, huysuz ve sürekli olumsuz şeyler saydırıp duran iç sesimin bile kabul edeceği bir gerçek var, o da: eğlenceli bir anneyim. Yalan yok, disiplinliyim, sınırlarım çok bellidir ve asla esnemezler ama o sınırlar içinde hakikaten eğlenceli bir dünya yarattığımı düşünüyorum. Bu ay okul sonrası zaman baya keyifliydi.. 

KE-LE-BEK-LE-DİM:

Ay başında hediye edilen tırtılcıklar, koza yapıp kelebeğe dönüştüler. Bu süreçte ben de stres yumağına dönüştüm. Yeterince yiyor mu, kozadan çıkabilecek mi, çıktı uçabilecek mi, hepsi ayrı dertmiş. Huyum bu; aşırı bağlanıyorum, aşırı sorumluluk duyuyorum. Kelebeği Ekim sonunda doğaya salamam, buz gibi hava. Evde tutsam, bir odaya çiçekler meyveler, meyve suyu emdirilmiş süngerler koysam, doğal ortamı değil.. 

Sonra dedim ki, yahu ben bunu botanik parkındaki kelebek odasına gizlice koysam. Önce kararsızlık geçirdim, ya oradaki safkan ırk kelebeklere hastalık falan bulaştırırsa? 1 kelebeği kurtaracağım derken 500 kelebeği öldürmek de var.. Ama kıyamadım bebişime yahu.. Elime doğdu, benim için dünyadaki en kıymetli kelebek!

Bir sabah gizlice parka girdim, kavanozun içinde kelebeğim, çantamda saklı.. Kelebek odasına bir girdim, ne kelebek var ne koza! Pandemiden kelebek odasını kaldırmışlar.. Ama çiçekler, 20 dereceye sabitlenmiş oda sıcaklığı, tam bir cennet; buyrun gözlerinizle siz görün:

Şimdi... Odadaki tek kelebek. Cennetteki tek insan. Bu sorunsala girmeyelim, zaten yaşayacağı maksimum 3-5 ay.. Saldım kelebekciğimi. Uçamadı önce yazık, bilmiyor uçmayı, hemen yere kondu.. Biraz ısındı, kanatlarını açtı kapadı sonra birden bir uçtu..... Offff o anı bir film sahnesi kıvamında yaşadım resmen. Konduğu bitkiyi ve ona "hoşça kal" dediğim anı ekliyorum.. Yolu açık ömrü uzun ve keyifli olsun inşallah. Bir daha da kelebek bakmak mı, asla!

GÜZEL ÇALIŞTIM:

Bu ay danışanlarımla baya iyi çalıştık. Yeni iki danışanım, eski iki danışanım, toplamda 4 danışanım var. Bu aslında az bir rakam ama günde sadece 5 saatim boş (öğleden sonra çocuklarımlayım) ve kendime belirlediğim iş/ev/yaşam dengesinin eşit olmasına önem veriyorum. Mimas hazırlıkları yani günlük yürüyüş ve planlama günde en az 2-3 saatimi alıyordu ve geriye kalan 2-3 saatimde de tek danışan alabiliyorum, çünkü işimde titizim; 1 saat terapi, 1 saat hazırlık, 1 saat de raporlama sürüyor. Bu ay bu 4 özel danışan, benim için yetti de arttı bile. 

kızımla ortak çalışma odamız :)

Mimas Yolu'nda düşünmek istediğim konulardan biri de bu aslında; iş ve kariyer yolumu nasıl belirlemeliyim bu sene. Pandemi bu diyarlarda geçti gibi duruyor, dolayısıyla benim de sabah 9 öğlen 2 (sonra çocuklarlayım) çalışma hayatına dönmem mümkün. Ama istiyor muyum? Yoksa başka türlü bir şey mümkün mü.... Bakalım. Bu konuya döneceğim...

YAZDIM ...veeee SİLMEDİM!

Bu ay çok fazla yazdım. Her gün yazdım, bazen kısacık bazen upuzun, bazen çok kişisel bazen çok genel, bazen ne hissettiğimi anlamak için, bazen ağlayamadığım için. İnanılmaz iyi geldi. Ve hiçbirini de silmemeyi başardım! Bunun nedeni sanırım "kendi kendime yazıyor olmak hissi". Blog yoruma açık olmayınca, kim ne dedi, ne düşündü çok takılmıyorum. O üzülür mü, bu alınır mı, böyle yazınca ayıp olur mu diye düşünmeyince - maalesef bu blogda yapıyorum onu, "kontrollü"yüm ne de olsa - yazdım yazdım silmedim. Bu çok ilginç bir deneyimdi, gittiği yere dek götüreceğim bakalım.. İyi geldi bana. Hem öyle olunca bu bloğa da her aklıma geleni yazmaya kalkmıyorum, bir nevi "fren mekanizması" oluyor benim gibi frensiz birine :)

Komşuyla aramızdaki çirkin duvara sardırdığım
alev sarmaşığımın en "ateşli" anı <3

OKUDUM:

Bu ay doğru dürüst okuyamadım.. Sürekli bedensel hareket içindeydim, koltuğa bile oturmadım! Geceleri de tam yastık yorgan içine girmiş kitabımla aşk yaşayacağım, eşim netflix'i açıyor.. Gözüm gidiyor falan. Okuya okuya sadece Tatar Çölü'nü okudum. Boğuk yapısı hoşuma gitti. Kitap aslında umutsuzluk ilacı gibi, umut oldukça varoluyoruz çünkü. Birkaç alıntı ekliyorum..

nsanın, tek başına olduğu ve hiç kimseyle konuşamadığı zaman bir şeye inanması çok zordur. İşte tam da o dönemde, drogo, insanların her zaman birbirlerinden uzakta olduklarını fark etti, birisi acı çektiğinde, acısı sadece kendisine ait oluyor, hiç kimse o acıyı dindiremiyordu; bir insan acı çektiğinde, duydukları sevgi ne denli büyük olursa olsun, diğerlerinin bu yüzden acı çekmediklerini ve yaşamdaki yalnızlığı işte bu durumun oluşturduğunu fark etti."

"Siz kimsiniz?" diye seslendi yüzbaşı. İşte bu da tam Drago'nun korktuğu soruydu."

"Ya aslında yanılıyorsa? Ya gayet sıradan bir yazgıya sahip, sıradan bir insan olarak yaratılmışsa.."

Fundalarım <3 bakımı hakkında da çok okudum..

İZLEDİM:

Bu ay bir gece aşırı bir özlem duyunca, yeniden "Lost in Translation"ı izledim. Benim için bu filmin özel bir yeri var, tam neden bilmiyorum ama sanırım yabancı bir kültürde kendimi upuzun boyuyla asansörde duran Bill Murray'e ya da sevdiği adamın peşinden Japonya'ya gelmiş ama ölesiye sıkılan, sevdiği adamı da bu süreçte bir yerde ruhen kaybeden Scarlett'e mi benzetiyorum acaba? O ikisinin birbirini buluşu, tam aşk da denmeyecek ama aşktan da güçlü bir bağ kuruşları, yaptıkları tüm o çılgınlıklar, konuşulmayan anlar, kayboluşlar, ayrılıklar... Bana birini çok fena hatırlatıyor ve özletiyor.. Hele o taksiye binip gitme sahnesi...... Offffff of.

Dizi olarak "Midnight Mass"i izledim, rahibin poposu ve bacakları çok güzeldi, Riley'in o sakinliği, kızın adını unuttum ama en son sahnede "ölmek" üzerine "inanç" üzerine söyledikleri hakikaten benim inanç sistemimle birebir aynı olduğu için (Panteizm: Tanrı hepimiz ve herşeyde), hoşuma gitti. Ama dizi genel olarak çok saçmaydı. Ben senarist olsam şahane yazardım bunu diye geçti aklımdan :))) Hiç öyle vampir cart curt eklemezdim, al hikâyeyi ve Amerika'daki o saçma mezheplere bağla, nasıl topluca intihar edebildiklerini sosyoloji ve psikoloji ekseninden çok güzel anlatabilirdin yani... Olmamış ı-ıh. Ama popo iyiydi. Gözler de fena değil :))) Ekmek alır mıydınız tatlı bağyan?

Bir de sevinçten zıpladım. Netflix tüm Seinfeld'leri yüklemiş! İkiz kardeşim (bedenen ve ruhen hahaha) Elaine'i ne özlemişim ayol.. Bir de "The maid"i izledim ve Andie Macdowell'a bir daha hayran oldum, Alex kendi kızıymış, bön bön bakıyor insan anasına çeker biraz... Ama torun şahaneydi ya, tam mıncırmalık bebe.. İtiraf edeyim o diziden sonra sokak insanlarına bakışım zaten yumuşaktı, iyice yumuşadı, birkaç adım atacağım bu konuda. Bunu da yazarım (dönersem Mimas'tan).

DİNLEDİM:

Sevgili Momentos'un Podcast'ini aslında Ağustos ayında keşfetmiştim ve sürekli dinliyorum güzel diksiyonlu güzel insanın hap gibi minik hikâyelerini ama unutkanlık işte, bahsetmemişim, ayıp etmişim. Bu ufak mutluluk, düşünce, duygulanma "haplarını" şu linkten bulabilirsiniz. Hararetle tavsiye ediyorum! Bir de Spotify'dan beni takibe alan insanların müzik listelerine dadandım, bazıları baya iyi, direkt araklıyorum. Ben Mimas Yolu için kendime şahane listeler hazırladım, sır değil şuradan takip edebilirsiniz.. Hattâ! Haydi bana katılın, her gün için sadece 1,5 saatlik listeciklerim var (gerisinde yolun ve içimin sesini dinleyeceğim için), 6 gün boyunca gelin birlikte dinleyelim :)

doğanın sesini dinlemek..

SEVİNDİM:

Aaaah! Unutmayayım! Bu ay M.'nın okulunda şahane bir gelişme oldu. Her Salı M.lar "orman okulu" yapacaklar. Yani sabah 7.30'dan öğlen 12.15'e dek (Almanya'da okul saatleri böyle tuhaf.. sabah zifiri karanlıkta çocuğu elinde fenerle 2km orman yolunu yürümeye yolluyorum - bence 6 yaşındaki bir çocuk için çok korkunç ama Alman bunlar, ne desem "sağlıklı olan budur" diyecekler..) tamamen açık havada, ormanda yapacaklar dersleri. Hayat Bilgisi dersinde flora fauna öğreniyorlar ki zaten M.'nın özel ilgisi olan bir konu (benden daha bilgili doğa konusunda öyle diyeyim..) inanılmaz sevindi. İki ders Hayat Bilgisi, 2 ders Spor, 1 ders de Matematik doğada işleniyor. Proje denemeymiş sadece bizim sınıfa başlandı, kedi olalı başımıza bir talih faresi vallahi.... İnşallah iptal edilmez. Türk anneleri olsa sanırım cıngar çıkardı eksi 10 falan olacak çünkü ısı ;) Kendimi frenliyorum.. Çözüm: elbette yün fanila, puah!

Kızımın Orman Okulu ödevlerinden birini ekliyorum. Yaprakla meyveyi eşleştirin. Hadi bakalım, yapabilen yoruma yazsın :)) Ben sadece 2 tanesini bilerek 8 yaşında bir çocuğun alay konusu oldum! "Anne şaka mı yapıyosun, gerçekten mi bilmiyosuuuun?!" dedi ayol zilli..

YEDİM İÇTİM:

Ayın ilk yarısını sarhoş geçirdiğimi itiraf edeyim. Bu Feder Weisser (tüy beyaz) denen şey Allahtan fermente bir içecek olma özelliği sayesinde sadece 1 ay piyasada, yoksa ben garanti ediyorum alkolik olurum! Üzümden fermente edilerek yapılan ve taze taze tüketilen köpüklü beyaz şarap diyebileceğim bu içki, şişelendiği andan itibaren hemen bir ay içinde içiliyor yoksa bozuluyor. Prosecco ile Hugo arası, meyvemsi ve asla alkolü hissetmediğiniz bir tadı var, öyle ki ilk keşfettiğim sene 1 litre falan içiyor sonra da "ay ben bi neşelendim, bi hoş oldum" kıvamına gelip sızıyordum, sonra sevgili eşim "yahu onun içinde %12 alkol var, fermente olduğundan içerken hissetmiyorsun sen" dedi :)))) Çünkü şarabı bile içemem ben, içine köpüklü su karıştırırım, içki sevmem yani. Ama bunu ver 2-3 litre, o derece... Neyse ki dönemi hızla gelip geçiyor.

Şimdi 1 sene beklenir mi yahu?!

Bir de Mimas Yolu sırasında nasılsa veririm diye, bu son iki haftadır ne bulsam yiyorum. “Artık havalar soğudu, gidemem” diye bir öğlen aklıma esti, Hermann'la birlikte son bir bira bahçesi yaptık başbaşa... Tabii ki şnitzeli Hermann yedi :)) 


Aynı günün akşamına oğlum Yunanlı arkadaşına oyuna davet edilince, annesi "Karyoka" denen bu şahanecikleri yapmış, kaçırmadım.. "Sizde de vardır aynısı eminim" dedi, "bu kadar güzeli yok" diye diplomatik bir hamle yapıp, "ay bi foto çekebiliiiir miyim" diye de sırnaşınca, geri kalanını Ege Misafirperverliğiyle "yanıma sardırdım". 

Eğer son dakikada bir hastalık falan olur da Mimas Yolu hayâl olursa, yandık :)))) Ekstra kilolarım ve ben, ortada "Afrikalı Hatun Totosu" gibi kalacağız. Aman n'olur olumlu düşünelim. Dilimizi ısıralım - dur daha iyisi ben bu postu ay sonuna otomatik yollaya basayım, ben gittikten sonra yayınlansın, nazara gelmeyeyim :P

KEŞFETTİM:

Merinos yünü! Yeminle bir Bursalı olarak kendimden utanıyorum. 42 yaşımda Almanya'da "merino merino" dediğim yere göğe koyamadığım şeyin çıka çıka bizim Bursa'nın zamanın ünlü merinos fabrikasından çıkmış olması... Ya o fabrika bence muhteşem bir yerdi, merinos basmasından elbiseler, yününden içlikler... Bu merinos yünü ürünler Decathlon'da satılıyor, sporcu arkadaşlara tavsiye. Yün ama pamuklu penye inceliğinde ve hissinde. KOKMUYOR!!! Ciddiyim 1 hafta sürekli giy koş terle kokmuyor yahu! Sihirli bir ürün.. Ve sıcacık, yumuşacık. İnşallah yünlü programında yıkamayı unutmam da çekip barbi bebek bedenine düşmezler.....

HAYDİ BEN KAÇTIM :)

Veeeee Mimas Yolu Yolcusu kalmasıııın! Bu aylık da bu kadar. Kasım'da görüşmek üzere..

23 yorum:

  1. Karınca ve mantis türlerine dair bir hobi ye sahip olsam da ilk kez kelebek beslendiğine şahit oluyorum. Sonu harika biten bir mazeraydı, kelebek adına çok sevindim. Cennette tek başına, yalnızlık hisseder mi acaba :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Karınca kutuları var camdan, yumurta ve kum karışık geliyor sonra onlar yumurtadan çıkıp bir koloni oluşturuyor ve sen camın karşısından izliyorsun.. Meditatif bir deneyimmiş, yorumlar o şekilde.. Bense.. Doğada olmalı diyenlerdenim..
      Cennette tek başına yalnız hissederse, bir kaburga kemiğine bakar ;)))

      Sil
  2. Selam ne güzel yapmak istediklerini sıralamak ve bir amacı gerçekleştirmek için çaba göstermek. İnşallah amacına ulaşırsın. Tatar Çölü'nü sonuna kadar okuyamadım. Çünkü bir yere varamamak gibi geldi. Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bir yere varamamak bizde sanat.
      Sevdim ben, çok boğuk bir hava vardı işk sayfadan nasıl başarmış o havayı aynen okura yaşatmaya, çok yetenekli buldum

      Sil
  3. Her paragrafa ayrı yorum yapmak istiyorum :D ama orman okulu fikrine aşık olduğumu yazmakla başlamak istiyorum. Bir de yün fanila :)))

    Kesinlikle çok eğlenceli ve çok sabırlı bir annesin <3 Lukas'ın boyanmış yüzüne bayıldım, Arya da Cinco de Mayo'ya taktı kafayı bir süredir. Mayıs gelsin biz de boyanacağız galiba :D

    Mimas yolu için senin kadar heyecanlıyım. Planlar her zaman istediğimiz ya da hayal ettiğimiz gibi gerçekleşmez. Bazen çok farklı şeyler olur ve belki de hayalimizden bile daha iyisi olur :)

    Alev sarmaşığın ve fundalar o kadar güzel ki... Bayulmaktan öte, içimde aşk gibi bir şey hissediyorum renklerine bakarken. Doğa böyle bir şey, içimi coşkuyla dolduruyor, bazen durduk yere dans edesim geliyor doğanın içinde gezinirken ya da doğanın bir parçasına yaklaşınca :)

    Ben de meyve şarabı çok seviyorum. 2 şişe vişne/nar/karadut şarabı içiyorum tek başıma :) Haftada bir içiyorum, alkolik miyim diye düşünüyor Evrim :))) Ama son zamanlarda, hava soğuyunca, sıcak şaraba sardım. Haftada bir yapıp hepsini kendim içiyorum neredeyse :))) Evrim zar zor yarım fincan içebiliyor benden fırsat kalırsa :D

    Spotify listelerini çok seviyorum ben de. Spotify üyeliğim olmadığı halde gidip gidip dinliyorum :) Momentos'un podcastleri de acayip huzur veriyor insana. Sakinleştiriyor, iyi geliyor <3

    Of bıraksan daha çok yazarım da durayım :D Gözüm kulağım sende, kalbim seninle Mimas yolunda <3

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne tatlısın uzun uzun yazmışsın, sohbet eder gibi :)

      Sil
  4. Mimas yolculuğunu yapacak olmana çok sevindim, gerçekten çok güzel bir mevsim, umarım her şey yolunda gider. :)
    Yeterince Alman olamamışsın, kelebeği saldığın yere bakarsak! :))
    Feder Weiser demek, hımm, aklımda kalsın. Belli mi olur günün birinde içmek kısmet olur. :) Fransızların da böyle bir taze şarapları var sanırım, adını diyemedim şimdi.
    Haydi yolun açık olsun. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bugün başıma gelenlerden sonra…. neyse oturayım da yazayım çok inanılmaz bir deneyim olacak belli daha ilk günden!

      Sil
  5. Hayalini gerçekleştiriyor olman harika. İnsan bazen tam vazgeçtim derken değişik bir gaza geliyor. Umarım çok güzel geçer.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Korkuyordum ondandı vazgeçmiş gibi durmam. Ama birden istediğim şeyden vazgeçmemeliyim dedim, iyi ki demişim birazdan (ya da yarın) anlatacağım öylr maceralı oluyor ki!!!! İnanılmaz insanlarla tanıştım daha ilk günden ve bir keçi çobanıyla hayatın anlamını tartıştım. Üstelik ölümden döndükten 20dk sonra! Offf yok yazmalıyım ben bunu…..

      Sil
    2. Diğer bloğundan takip ediyorum. Harikasın bence. Yapacağım dedin ve yaptın. Bravo.

      Sil
    3. Buraya da yazacağım, hiç zaman bulamadım ki..

      Sil
  6. Kelebek anası olmakda varmış😻yazdıklarını aklımdan geçirirken uykuya dalacağım şimdi.Allaha emanet ol,yolun düşerse buradayım

    YanıtlaSil
  7. kelebek gerçekten benim perdemdekine ne çok benziyor :) her baktığımda sen geleceksin aklıma bundan böyle :)

    alev sarmaşığı ne muhteşem görünüyor. ben de ne zaman görsem, durup uzun uzun bakıyorum. çok etkileyici geliyor bana görüntüsü.

    mimas yolculuğundan vazgeçtiğini okuyunca üzülmüştüm. yazının sonrasında kendim gidiyormuş gibi sevindim :) yolun açık olsun C'ciğim

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok benziyor değil mi :)
      Çok teşekkür ederim <3

      Sil
  8. yorumları okudum, ama sanırım en alakasız yere ben takıldım :P . Bu arada Likya yolu için şans seninle olsun umarım denize bile girmeli kadar güzel olur havalar. Bu merinos yün has yünün klasik içlikleri mi yoksa onların Woolnat diye bir markası var onun ürünleri mi? bende çok araştırıpı bir türlü karar verememiştim:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler! Likya değil ama Mimas :) Likya kolay geldi ille dağ tepe tepicem ben dedim :P
      Merinos’larımı Dechatlon’dan aldım ayrıntısını bilmiyorum ama internette de satışta. İnanılmaz memnunum bugün 3. Gün ve aşırı tırmanışlı parkurda resmen ter akıyo üstümden ve akşamına sanki hiç giyilmemiş gibi sıfır koku!!!! İnanılmaz bir şey bu..

      Sil
  9. Çok keyifle okudum yazını ama ben asıl Hatice'nin aşkını merak ettim:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Diğer bloğun yazısıydı o; sansürsüz, yargısız ve yorumsuz konular onlar.
      Şaşkın ben yanlışlıkla bu bloğa postalamışım, taşıdım ve sildim sandım ama hayaleti kalmış.

      Sil
  10. Evet yolculuğun niyet evresini de okudum ki gerçekten şahane birşeye niyet etmişsin. Yolun açık olsun arkadaşım ♥

    YanıtlaSil
  11. Ayyy haydi git gel sağlıcakla . Yoksa gel dön sağlıcakla mı deseydim :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sağol canım Handan, valla ben de bilemedim ilk hangisini yapmıştım, gelmiş miydim dönmüş müydüm? Gelmiştim galiba (dünyaya)?

      Sil