Körlük

Hayır hayır Saramago değil. Kişisel bir yazı bu.

Bu sabah yine 7’yi az geçe evden çıktım. Dağları aşarken, avuçiçlerimle otlara belli belirsiz dokunarak yürümeye devam ederken, otların o en uç kısımlarındaki püsküllerin avuçlarımı gıdıklamalarına bayılıyorum. Bazen durup kokladığım ve isimlerini bulmaya çalıştığım da oluyor. Bu durumumla ilgili aklıma Pamuk’tan şu cümle takıldı: “saray haremine hapsolduğu yıllar Sultan'a tek tek eşyalara, otlara, bulutlara, böceklere ve kuşlara dikkat etmeyi öğretmişti.”

Benim için de biraz böyle bu. Kendimden başka bir çocuğun olmadığı bir ortamda, yalnız denebilecek bir çocukluk bana eşyaların, bitki ve hayvanların da bir ruhu olduğunu fark ettirdi. Üstünde yattığım gri halının kırmızı soluk laleleri meselâ konuşmayı çok severdi ve türlü hikâyelerle uyuturdu beni.. Öylece yerde, laleli halının üstünde, bir yanağın buz gibi taş fayansta uyunan öğle uykularını hatırlar mısın? Çocukluğun kayıp cenneti…

Ya da tırtılların kelebeğe dönüşmesini izleyecek kadar yavaş bir zaman algısı içindeyken, böceklerin o mucizevi sohbetini dinlemeyi? Ufak antenlerini birbirine tokuşturarak selamlaşan karıncalar, yaz boyu aşk şarkıları söyleyen cırcırlar, geceye tatlı bir gizem katan çeşit çeşit böceğin dünyasında bir Gulliver gibi hissettin mi sen de kendini? Panteistik bir dünya görüşüne sahip olmamda yani evrendeki tüm varlıkların birbirleriyle ve tanrıyla arasında bir bağ olduğuna inanmamda bu yılların etkisi büyüktür.

Fakat son yıllarda kendi içime dört duvar arasına ve tamamen çocuk iş odaklı bir hayata kapanmamın yarattığı körlük nedeniyle, bu bağı hissedememeye başladım. Bulduğum her boş anımı yürüme bahanesiyle doğanın kollarına atılmakla geçirmemin de nedeni bu.

Bu sabah “uzun yol” yürüdüm. Deniz ve çalılıklar arasından 2,5 saat sonra vardığım “uzak” köyden telefon ettim eve ve “beni alabilir misiniz” diyerek koordinatlarımı bildirdim. 

Orda ve o an bir karar verdim! Bu Ekim sonu Kasım başı 4 gün izin alacağım ve tek başıma Türkiye’ye geleceğim. 4 gün boyunca Mimas Yolu’nu (Efes kısmı değil sadece Çeşme yarımadası kısmını) yürüyeceğim! Hem bildiğim yerler hem de kolay bir parkur. Likya yolu projem için ilk adım diyelim mi? :) Evet diyelim!