Kendi kendime ufak hediyeler

Burada "noel takvimi" diye hoş bir âdet var. Sevdiğiniz kişilere 1 Aralık'tan 24 Aralık noele dek her gün için yukarıdaki fotoğraftaki gibi ufak zarflar ya da kutular hazırlıyorsunuz. İçlerine küçük oyuncaklar, çikolata ya da çeşitli çaylar gibi ufak hediyeler ya da ufak mesajlar koyuyorsunuz. Her gün bir kutu açılıyor. Sevimli bir âdet, ben her sene yapıyorum.

Bu sene ilk defa kendi kendime de böyle bir sepet hazırladım. Her gün 5dk bile olsa kendim için bir şey yapmak istedim ve aklıma gelenleri madde madde yazıp, ufak zarflara koyup, her gün birini açıp uygulamaya karar verdim. Meselâ kendime bir kupa çay hazırlayıp, pencerenin önüne oturup, hiç bir şey yapmadan dışarıyı izlemek. Ya da meselâ kendimde güzel bulduğum huylardan 3 tanesini yazmak ve yatağımın baş ucuna asmak. Bu sayede kendi içimdeki fırtınanın dinmesini ve kendime daha şefkâtli davranmayı umuyorum. 

Bugünkü madde "bugün gün içinde seni en çok mutlu eden 3 anı yaz" idi. Hemencecik buluverdim o 3 maddeyi: Sabah nasıl olduğumu kendi gözüyle görmek istediği için, bana kahvaltılık bir şeyler alıp ziyaretime gelen arkadaşım N.'yi yazdım. Sonra akşama doğru annemle mesajlaşırken annemin birden "Ceroşcuğum ne tatlısın yahu, seninle olan yaşlanmaz!" demesini yazdım. Bir de O.'un sabah bana sorduğu soruya kıvırarak ne yalan ne doğru, tam ne dediğim de anlaşılamayan yuvarlak ve politik bir yanıt vermemden ötürü, cevaben bana Şrek'ten Pinokyo'lu sahneyi yollamasını yazdım. Sonra birden aklıma esti, dedim şu yazdıklarımın fotoğrafını çekeyim de bugün beni en mutlu eden 3 şeyden biriydin diye N.'ye, anneme ve O.'ya yollayayım.. İşte o an çok tatlıydı! 

Üçü de ne sevindi! Ne bileyim, sanki dünyaları falan kurtarmışım gibi saçma sapan bir his geldi bana da.. Böyle küçük bir şeyden! Dedim ki, "C. ya..., aslında sen sevilesi birisin be." :) İtiraf edeyim, kendimle böyle olumlu konuştuğum çok azdır. Genelde içsesim "yetişemiyorsun, beceremiyorsun, al işte yine mahvettin" falan der.. Herkesinki öyle sanıyordum, sordum soruşturdum, ayol bir benimki böyleymiş. Milletinkiler "boşver, sorun değil, bir dahakine yaparsın" ya da "şunu ne güzel başardın affffferin sana" falan diyormuş. Benim iç ses öküz aleyhisselam çıktı sevgili dostlar.. Oysa dış ses gayet kibar, anlayışlı, sevecenken.. Kendime garezim nedir?

Yarınki madde de şu (çaktırmadan ucundan kaldırıp baktım evet): "Hayatındaki 5 değerli insan hakkında 3 güzel madde yaz" :) Çocukça biliyorum ama... Bu sıra iyi geliyor. 

Bu sıra bana iyi gelen bir başka şey, yeni açtığım blog. Çok fazla gevezeyim ama ilgilenirseniz, ilk yazılar denge ve sevgi üzerineyken, bu hafta konu birden "küçük detaylar üzerinden mutluluk arayışı"na evrildi. Bu hafta orada "şeyler" üzerinden "mutluluk evrensel bir ihtiyaç mıdır, yoksa bazı insanlar hiç mutluluğu aramadan da koca bir ömrü geçirebilirler mi?" gibi sorunsalları ele alıyorum. Meraklısına.. İç hesaplaşmalarımdan daral gelenlerle tabii buradan, kontrollü güncel çılgınlıklarımla, hafif ve su üstünde kalmaya dikkat ederek, devam..