Mandalina perisi ve şeytanın ikincisi

Şeytanlarımla cenge, kaldığımız yerden devam.

İkinci gün; yol beni susuzlukla sınadı. Haritamda görünen çeşmelerin hiçbiri çalışmıyordu ve çantamda taşıdığım bir litre suyu, güneşli havada birkaç saat içinde tüketmiştim. Dilim damağıma yapışmış, gözlerim çalılıkların yenebilir meyvelerini aramaktan yorgun, toprak yolda saatlerce tek bir tanrı kulu görmemekten bitkindi. 

İşte tam o sırada, ıssızlığın ortasında, dört yanımdaki yeşille kontrast, kavuniçi bir şey dikkatimi çekti. Kocaman - ama hakikaten kocaman, resmen iri bir portakal büyüklüğünde - bir mandalina duruyordu yerde! Gözlerime inanamadım! Etrafta mandalina ağacı yoktu. Meyveye dokundum, diri ve tazeydi! Nasıl kabuklarını soyup eme eme içtiğimi yediğimi anlatamam…. 

Bu evrenin bana ikinci hediyesiydi. İlk gün bir çoban, ikinci günse gökten bir mandalina yollanmıştı! Belki de yoldan geçen mandalina dolu bir traktör, ufak bir taşa çarpıp tökezlemiş, o sırada bu kocaman mandalina traktörün ardından düşüvermişti? Fakat ben ona değil de bir koruyucu meleğim olduğuna inanmayı tercih ettim..

Ve devam ettim. Yürümeye. Düşünm…emeye! Daha doğrusu, düşünememeye!

Bu yolu yürürken sürekli düşüneceğimi sanmıştım; uzun zamandır içimde biriktirdiğim her şeyi, ince ince yola yatırıp didik didik edeceğimi.. Ama hiç de öyle olmadı! Ne hazırladığım müzik listelerimi dinleyebildim, ne de yürürken kesin aklıma gelir dediğim konuları düşündüm. Açık söyleyeyim, hiçbir şey düşünmedim çoğu zaman; sadece düşmemek için yürüdüğüm yola baktım, göğe baktım, aşağıdaki vadilere, ufukla birleşen denize, yoluma çıkan yabani çiçeklere..

Dahası kokladım, dinledim, ben doğaya doğa da bana dokundu, dikenler kollarımı çizdi, otlar saçlarıma yapıştı. Su gibi terledim, leş gibi koktum, çamur içinde kaldım. Sonra buz gibi bir çeşmede elimi yüzümü yıkadım, yeniden insana döndüm.. 

Hiç yürümediğim yollardan geçtim; sadece fiziksel anlamda değil, içsel anlamda da, sınırlarımı zorladım.

Ve güneşin altında, tam olarak nereye varacağımı bilmeksizin - sadece umarak - yürürken, birden şunu anladım: Ben yürümüyordum, tam şu anda iki numaralı şeytanımla vuruşmaktaydım!

Gözgöze geldik. O bana yıllardır “hedefini belirle, ne olursa olsun bu hedefe ulaşmak zorundasın” diyen Sonuç Odaklı Şeytan’ın ta kendisiydi! Yıllardır bu şeytan bana gerek anneliğimde “öyle davranırsan ilerde şöyle berbat bir yetişkin olur, sakın ha! Her davranışının 10-20 sene sonraki etkisini düşün”leri basan, günlük hayatımda “planın ne, plan yap, sonuç ne olacak, hedefini belirle” diyip duran, devamlı “hayatının sonunda nasıl biri olacaksın, yaşamının sonunda anlamlı bir yaşam yaşamış olacak mısın?” diye soran, beni sürekli ideallerimdeki hedeflere ulaştırmaya çalışan şeytandı! Tanıdım onu! 

Ve bu yolda hiç fark etmeden, hiç uğraşmadan, ne kadar kolay bir şekilde bu şeytanı alt etmekteydim! Tek yaptığım, gelecekteki belirsiz bir sonuca değil şu an yaşamakta olduğum sürece odaklanmak, sadece tüm duyularımla tam yaşadığım anın içinde bulunmaktı! Düşünmemek, sadece yaşadıklarımın ayırdına varmak.. Bu kadar basit miydi yahu? Yıllardır uğraşıp başaramadığım şeyi, hiç düşünmeden yapıyor olmak!

Don C., yel değirmenlerine karşı..

Evet bu kadar basitti! Bir adım, bir adım daha, köşedeki taşın solundan geç, dikenin üstünden atla, bu taş nemli gibi, kayabilir dikkat et. Nereye ne zaman varacağını değil, yolun güzelliğini düşün.. 

Ve o an sevgili blogcuğum; bu yola bir planla çıkmış olmam, bir varış noktası belirlemiş olmam bile anlamsız geldi. O an dedim ki; bitirmesen ne olacak, bu kadar keyf alırken, sakin, sessiz, tekbaşına yürürken duyduğun his senin amacın.. Hayat da böyle değil mi; sadece yürü, çevrende olan bitene bak, kokuları duyumsa, deneyimleri biriktir, tanıdığın insanlara nazik davran, ilgi duy. Sonuçta varacağın nokta değil, yolda yaşayacaklarındır; hayatının / yolunun anlamı..

Heheyt be blog. Oluyor oluyor.. Oluyorum :)

Bir sonraki maceramızda: her bulduğun dağ çileğini yememenin önemi, köy meydanı fobisi, titreten köpek maceramız veeeee “Hatice’ninki aşksa bizimki ne?” sorunsalıyla karşınızdayım. Israrrrrrla bekleyiniz ;)

Hamiş. Videoları yükledim ama görünüyor mu acaba, göremeyen varsa söyleyebilir mi?