21 Eylül 2020 Pazartesi

Yeşil bir ruh

Hayatımın 42. yılında Röyksopp sevmeye başladım. Videoyu koyuyorum (görebiliyor musunuz bilmeden) ve devam ediyorum.

Göremiyorsanız da bu linke tıklayarak ayrı bir pencerede dinleyebilirsiniz. 

Dün yoluma bir ren geyiği çıktı. Bu bana ilk defa oluyor; yani ormanın ortasında birden önüme ren geyiğinin çıkması ve gizlenmeden, dokunacak kadar yakınıma gelmesi. Sadece durdum ve izledim (tamam bir de fotoğraf çektim çünkü tüm 21.yy insanları gibi benim de en büyük çözülmezim: "bir anı kayıt altına almazsam, gerçekten yaşanmış sayılır mı?" sorunsalı).

Öyle güzel bakıştık ki.. Yumuşacık, yemyeşil bir bakıştı; karşılıklı. Sonra o yavaşça eğdi boynunu, aynı anda farklı yönlere doğru yürümeye başladık. Ben açıktaki çimenliğe, o ise ormanın derinliklerine..

Açıklıktaki çimenlik, yanından dere geçtiği için idil bir yer. Çimenler, günün sabahtan kalmış buhuru ile nemli. Tabii ki çıplak ayak.. Bundan neden bu kadar keyif aldığımı bilmiyorum; yani her sabah - karda bile - ıslak çimenlere çıplak ayaklarımla basmaktan, hafif bir acıyla karışık büyük bir zevk alıyorum. Kişiliğimin çözülemeyen sırlarından, hayatımın tuhaf rutinlerinden sadece biri..

Ren geyiğiyle yaşadığım kısa karşılaşma ve ayrılık, tenimde buhuru tüten yeşil çimenlerin verdiği tuhaf haz, eve dönerken hissettiğim "hiç bitmesin.." hissi. Haftasonundan bana kalan bu oldu. Daha ne olsun?

12 yorum:

  1. Selam Ceren ne şanslısın ormanda ren geyiği. Masal gibi. Doğanın içinde olmak. Bende köyde kaplumbağa rastladım. Daha önce görmemiştim. Keşke hayat masal olsa. Çocuk olsak. Sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet, birden çıkıverdi önüme. Normalde saklanırlar.. Ben de ne yapacağımı bilemedim, o da :)

      Sil
  2. Cennetten mi bildiriyorsunuz? :) Ne güzel bir tesadüf. Ben sincaba bile razıyım ama yok çıkmıyor :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Burada da köşeyi dönünce önüne aniden çıkan, çay içerken bacağına sürünen kediler ya da bozbaşını dizine dayayan sokak köpekleri yok....

      Sil
  3. Çimenler ve kuru yapraklar üzerinde yürümeye ben de bayılırım.Sırrını çözersen haberim olsun :))

    YanıtlaSil
  4. paylaşım için teşekkürler

    YanıtlaSil
  5. Daha ne olsun? Gerçekten de öyle, o duyguları hissetmekten başka ne ister ki insan:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Değil mi... Bol huzur, bol sessizlik ve bunları yaşadığında da mutlu olabilecek bir beyin..

      Sil
  6. Ehehe, ben müziğe gitmiş, sora dönüp buraya yorum yazmayı unutmuşum sanorsam :D

    YanıtlaSil