Afife Teyze'nin simitleri

Afife Teyzemi bizim aileye leylekler getirmiş, o da ananeme ne zaman gelse mis gibi çıtır çıtır Ankara simitleri alır gelir. Bir çay demlenir, ananemin ufak odasındaki sehbaya peynirden-zeytinden-domatesten oluşan bir mükellef sofra kurulur, tadına doyum olmaz. Afife teyze her zaman erken döner evine; mesafe uzaktır, Ankara'nın kış akşamları da erken çöker. Dün akşam da "kapıdan 5 dakika" uğradı Afife Teyze, simitleriyle tabii ki. Çayı bile demlemeye fırsat bulamadan da gidiverdi. Tam Bursa usulü oldu bu iş; Bursalılar ev gezmesine pasta, börek götürürler (adetten) ama o pasta börek nedense ikram edilmez, ev sahibinin yaptığı/aldığı pasta börek ikram edilir (yine adetten). Ay bi anlam veremiyorum bu işe, o aldığım binlerce vişneli pastada ve tahinli çörekte de itiraf edeyim gözüm kaldı ayol, lütfen size aldıklarımı bana da ikram edin yahu.. Eve giderken kendime yine aynısından almaktan ve pastacıları kıs kıs güldürmekten de bıktım.. Ama dün ben de aynen Bursalı gibi davrandım Afife Teyzeye! Ayıp di mi? Simitleri aldım içeriye götürdüm, bidaha da getirmedim. İşin kötü tarafı, sabah kahvaltıda da unuttum. Şimdi otobüsle Bursa'ya dönüyorum, işsizlikten de karnım acıkıyor; simitler aklıma düştü, içime dert oldular (off çıtır çıtır). Pardon Afife teyze yaaa, ikimizin de gözü kaldı o simitte inan ki, bidahaki sefere uzun uzun oturalım ve çıtır simitlerimizi yiyelim inşallah.. Not. Blogumu okuduğunu öğrendiğim Cenk ve Mehmet Ali'ye, canlı yayına çıkmış tipler gibi burdan el sallıyor ve kendilerini bana email/facebook falan gibi yollardan ulaşmaya çağırıyorum (ben bulamadım sizi canlar yaaa)