Saçları günbatımı rengi kız

Hava 12 derece ve yağmur üç gündür hiç durmaksızın yağıyor. Bugün Eylül'ün ve resmi olarak sonbaharın ilk günü ama bu Münihliler için hiç birşey ifade etmiyor; çünkü sonbahar bu coğrafyada gelmek için Eylül'ü beklemiyor. Tıpkı Mart'ın bahardan sayılmaması, Nisan'a ise bizde Mart ayının dengesizliğine özgü sıfatların yüklenmesi gibi; burada da "Nisan kendi bildiğini okur.." diyorlar. Hoş burada ayrıca "Almanya'da 2 mevsim vardır; kış ve Ağustos ayı" da deniyor ama.. Bunu duymamazlığa geliyorum. Kışa hazır değilim henüz; daha gökyüzünün uçsuz bucaksız maviliğine, içimi ısıtan akşam kızıllığına doyamadım. Yaz bitmemeli daha!

Her yaz sonunda, saçlarım günbatımı rengine döner ve çillerim tüm yüzümü kaplar benim. Kızgın yaz güneşi, denizin günboyu üzerimde kurumasına izin verdiğim tuzu, saatlerce açık ve rüzgarlı havada okunan kitaplar, oynanan oyunlar, edilen sohbetler, kısaca tüm gücüyle yaz; saçlarımı ve bazen kirpiklerimle kaşlarımı bile etkisi altına alır, kavurur, kendi rengine boyar. Azıcık papatya suyuyla taramanın da etkisi var ama, yaz sonu doğal yoldan harika bir kızıl kahve olurum. SoMbahar boyunca da sürer etkisi, güneşle pırıl pırıl parlayan kızıl gölge oyunları dans eder saçlarımda. Bu yaz deniz ve güneş yoktu, saçlarım küskün kaldı.. Doya doya kavuşamadığı yaza sevdalı, sonbahara soluk soluk bakan bir kahve, yaklaşan kışı düşünmek bile istemez..

Kızıl saçlara hayranım; upuzun kıpkırmızı saçlara.. Günbatımı rengi saçlara.. SoMbaharın som renklerinde ayrı bir güzel olan saçlara.. Rengarenk bir şemsiyenin altında sevgilisiyle öpüşürken yandan bir tutamı görünen, sıcacık zencefilli süte ve tarçınlı elmalı kurabiyeye uzanan ellerin o alışkın ve dağınık hareketiyle geriye atılan, kalın bir rus romanını okuma lambasının sarı ve soluk ışığıyla aydınlatılmış bir odanın geniş ve rahat koltuğunda sonbahar yağmurlarının sesini dinleyerek okuyan bir kızın balerin tipi topladığı topuzdaki kıpkırmızı saçlara.. Hayranım.

Fotoğrafın kaynağı / Photo source: Magda Berny