Dün tuhaf bir gündü. Allah sevdiği kuluna önce eşeğini kaybettirir, sonra buldurup sevindirirmiş hikayesi.
Biraz etkilendim, o nedenle yazamadım. Ama bugün şu konuyu tartışmak istiyorum: ne için yaşadığını ömrünün sonunda mı idrak edeceksin sence, yoksa yaşarken tam bir farkındalıkla mı yaşıyorsun? Yani başarabiliyor musun şu Ricky Gervais’in ünlü önergesini aklını kaçırmadan çözebilmeyi: “Milyarlarca milyarlarca yıl yoksun. Sonra taş çatlasa 90 yıl, ki bulan çok az, varsın. Sonra yine milyarlarca milyarlarca yıl yoksun.”
O 90 senede ne yapıyorsun peki? Endişelerle kuruntularla mı geçiriyorsun bu kısacık hediyeyi, kavgalarla, küskünlükler alınganlıklarla, kafayı o şunu dediydi, bu bunu yaptıydılarla, hay şunu yapamadım izin vermedi hayat’larla.. Yoksa biraz çevrene dikkat ederek, insanları biraz anlamaya çalışarak, iyi taraf’ta kalmaya çalışarak mı (kime sorsan bunu diyecektir kesin, ama o zaman dünya neden bu noktada?)
Onu bunu geç de, sadede gel: Artık çoğunuz yarı yolu geçtik; sence bu noktada hakkını verebildin mi geçen zamanın?
Şimdi küt diye gitsen, neler eksik kaldı sence? Ya da nedir sana “yok az daha yaşamam lazım, şunu şunu yapmam lazım” dedirten?
Sen düşün ya da yaz, ben de birde ikiye yazayım haydi..
Bunlara eğilmiş bakarken pırrrt diye minicik bir farecik çıktı içlerinden, panikle bacaklarımın arasında iki tur atıp, karşı istikamete doğru koştu gitti. Bunlar olurken hiç kıpırdamadan kalmayı başardım çok keyifli bir andı. Belki tanrı için de bizim “telaşemiz” tam olarak böyle bir şeydir :)
Selam hayat sorgulamak demektir bazen de olduğu gibi bırakmak. Ömür dediğin ne ki bugün altmışaltı yaşındayım. O kadar hızlı geçiyor ki. Ruhum yirmilerin sonu. Beden çok yaşlı olsun düşüncelerim genç sevgiyle kal.
YanıtlaSil:) inşallah isteğine ulaşırsın
SilUzun zamandır içimde biriktirdiklerim, hayatta yolumun kesiştiği insanların bana emanet ettiği hikayeler, deneyimler var yazmak istediğim. Fakat yazmakla ilgili çekincelerim var. Bu insanları ve kendimi açık etmek istemiyorum. Bugün gidecek olsam hepsini yazmış olmak isterdim.Bir yanım da bunları yazmadan gitmeyeceğimi söylediğinden yazarsam gitmekten çekiniyorum. Tuhaf bir ikilem.Pınar.
YanıtlaSilYazın bence. Mahlas kullanın, isim ve mekanları değiştirin yazın, herkes öyle yapmıyor mu :)
Silçok etkilendim yazdıklarından. hatta bizim BAL kızlar grubu ile paylaştım. ve doğrusu bunun üzerine düşünmek bugünkü ruh halime iyi geldi
YanıtlaSil<3
SilCeren ilk yarı ziyadesiyle stresli geçti. İkinci yarıyı fırtınayı gören inek çömelirmiş bilgisiyle, sakinliğiyle, sabrıyla, şefkatiyle geçirmeyi öğrenmeyi deniyorum. Bir arpa boyu yol aldım. ☺
YanıtlaSilBir arpa boyu, bir arpa boyudur <3 aynen devam
SilKendim icin gorecegimi gordum, yapacagimi yaptim, Su dakikadan sonra yasamak memuriyet yapmak gibi rutin birsey, kendi meraklarim icin degil sistem icin calisiyorum :)
YanıtlaSilAaa deme öyle <3 en güzeli azzz sonra ;)
SilEksik kalan bir şey yok sanırım, sadece ilgilenmem gereken insanlar var.
YanıtlaSilBu da hayatın bir anlamı değil mi, belki de en önemlisi
Silkeşkelerimi de görüp onlarlada vedalaştığım böylece elimde olana sıkı sarılıp aslında biraz herseyin anda olduğunu farkederek yaşamaya geçtiğim bir dönemdeyim. Tabii söylemesi kolay yaşıyor muyum bilemiyorum galiba gayret ediyorum, o farenin ordan çıktığında eskiden olsa belki bir çığlıkla zıplayacakken anda olanın kıymetini görüp tadını çıkarmanız gibi..Özge ben bu arada bilgisayarda bir durum var heralde kimlik seç açılmıyor
YanıtlaSilNe hoş ne mutlu size :)
Sil