50: Ameliyat ve refakat

Anneciğim ameliyat oldu! Bana da yayın yasağı koydu :) O nedenle kimselere diyemedim bu hafta onun yanında olmak için Türkiye'de olduğumu. Neyse çok şükür ameliyat başarılı geçti, maşallah durumu da iyi. İnşallah birkaç ay içinde diğer dizini de olabilirse, bu yaz torunların peşinde ağaçlara tırmanır, trampolinlerde zıplar :P Yok vallahi ağrısız yürüsün, duacıyız..

Bir hafta boyunca onunla hastanede olunca hem Şehir Hastanesi'ne, hem hasta ve yakınlarına, hem de doktorların dünyasına dair çok güzel gözlemlerim oldu ama malum yayın yasağı :) Kısaca yazayım: hastalar müzmin mutsuz, doktorlar çok yorgun ve sinirli, Şehir Hastanesi çok modern, Almanya'ya falan on basar ama çocuk kliniği karşısı oyuncakçı, yanık ünitesi karşısı kuaför neyin kafası hiç anlayamadım.. 

Hastanede yanımda çocuk ve ergen Albert Camus (İlk Adam) vardı, kulağımda da "Deniz Göktaş'a ayıracak vaktim" :)) Güzel podcast ismi dostum.. Anneciğime çok yardımım olmadı tabii ameliyat ve refakat sürecinde ama en azından bedenen ve ruhen oradaydım. Bir su verdim, iki ter sildim, bir iki gereksiz espri yaptım, gelene çikolata kolonya ikram ettim.. 

Bir ara refakatçiliği Alman çoban köpekliğiyle karıştırmış ve "kapıdan girene hırlamış" olabilirim ama beni ipleyen pek olmadı. Normalde ziyaretçi yasak, kartla falan girilebiliyor içeri ama bizimkiler doktor malumunuz, doktorlar da kast sistemi, tüm sosyal ilişkileri doktor, hemşire ve sağlık çalışanlarıyla olunca, "ben doktorum, bana kilit vurulamaĞz" diyen geldi, diyen geldi.. Odada aynı anda 20 kişi falan olduk ama hepsi doktor, ben ne diyem, kime çemkirem? Bi' bildikleri vardır dedim, kolonya çikolata tuttum oturdum, ney'dem....

Neyse öyle böyle, annem sohbet muhabbet taburcu oldu, eve çıktı. Şimdi fizik tedavisi evde devam ediyor. Ben de çok şükür gözüm arkada kalmaksızın kendi evime dönmek üzere simitçi'de çay içerek uçak bekliyor ve sizlere yazıyorum :) 

45TL'lik çay. 

Dudak uçuklatan fiyat demişken, kartlarınızı Bursa'da yazıp postaladım, umarım elinize geçerler.. 

Yazmak demişken de, Proje 365 Blog'a 2021 Mart'ından beri düşünüp düşünüp durduğum, hattâ sevgili Kaplan Diary ve Kuyruksuz Kedi'yle de her fırsatta arapsaçı edercesine tartıştığımız ;) "sevmek" konusunu da sonunda toparlayıp yazdım. Benim hoşuma gitti, belki seversiniz bir bakın isterseniz. 14 kısa yazının ilki bu linke tıklanarak okunabilir. Yoruma açık değil ama elbette buradan yazabilirsiniz fikirlerinizi..

Ha bir de.. Ben gelmeden önce, tamamı erkek olan akvaryumda birer hafta arayla iki bebek kiraz karides bulduk, şaşkınız. Sanırım yenilediğimiz filtreyle yumurta olarak geldiler ve filtrede doğup büyüdüler. Filtreyi açıp çıkarttık, diğer balıklara yem etmemek için de küveze aldım, acaba bizimkiler bakabildi mi, başka yavrular da var mı, onu düşünüyorum :) Eve dönmeyi iple çekiyorum yani.. Haydi çayımdan son yudumu da aldım, artık inşallah Münih'te görüşürüz!

Bu haftalık da böyle... Son iki hafta haydi bakalım ha gayret!