33: Türkiyeeee

Haftabaşı bir test daha yapıp, “eeeeh yeter artık beni Türk doktorlarına emanet ediverin gariii” diye uçağa atlayıp canım memleketime geldim. Alkışlar alkışlar! Valla asla gelemeyeceğim falan sanmaya başlamıştım. 

40 senedir aynı manzaradan vaz geçememek :)

Fakat uçaktan komik bir ayrıntı; yine yan sırada oturan yaşlı amcadan uçak inişe geçince bir aferin aldım :)) Bu çok oluyor, neredeyse her sefer ya yaşlı bir teyze ya da amca bana dönüp çocuklarımla ilgili bir şeyler için beni tebrik ediyor. Ne iyi ilgileniyormuşum, ne özenliymişim falan. Sanırım elimizde tablet telefon falan olmadan seyahat edebildiğimiz için ilginç geliyoruz insanlara :)) Yoksa bi’ numara yok, gayet klasik küçük çocuk darlamaları, atarlı Türk anası, telefonu alıp keyfine bakan baba falan bizde de mevcut.

Fakat şimdi yalan yok, böyle bir iltifat aldığım her sefer de inanılmaz mutlu oluyorum, genelde gözlerim doluyor, içimi ulvî duygular sarıyor. Yabancı birinden alınan bir iltifat insana ne iyi geliyor.. İlginç değil mi? Yabancı birinin iltifatı ve çok yakın birinin eleştirisi; bu ikisi birbirinin tam zıttı iki uca taşıyabiliyor insan psikolojisini.. Çok ilginç!

Neyse sonuçta geldik. Kısmetse dört hafta buradayız. 

Dakika bir gol bir, çöp kenarından el kadar kedicik

Memleketimin havası, güneşi hemen fark etti tabii. Sağda solda bazen uyuyakalıyorum ama çok şükür toparladım, iyiyim. Denize de girdim sonunda daha ne olsun.. Geçen yılki gibi saatlerce yürüyemiyorum, uzun uzun yüzemiyorum ama dur bakalım, açılırım inşallah..

Çok çabuk yorulduğum için bahçede çalışmayınca, hafif ev işi ve yemek dışında bir görevim de olmayınca, kalan tüm vaktimi spotify’daki podcastleri dinleyerek ve okuyarak geçirdim bu hafta. Hastalık sırasında bu mümkün değildi çünkü baş ağrısından gözümü bile açamıyordum. Özlemişim.

Sazak Rum Köyü’ne gittim hemen ☀️

Karl Ove Knausgaard’ın 6 ciltlik kavgam’ını okudum, 490 sayfanın 250 sayfası boyunca ev temizleme mi anlatılır yahu?! Merak etmiştim neden bu kadar sattığını, bitirdim, inanın daha da merak ediyorum! Diğer 5 cildi okumayı düşünmüyorum. İnsan bir yaştan sonra “çok fazla güzel kitap ve çok az zamanım var” psikolojisine giriyor.. Hayır Paul Auster yazsa meselâ 6 cilt okurum ama yahu adam hem çok başarılı bir yazar değil hem de daha 60 bile yok, bu kadar genç yaşta neyi çözdün de neyin otobiyografisini yazıyorsun?! Sanırım o da benim gibi yazarak düşünen, yazmaya başlayınca duramayanlardan. Ay içim gerildi, kim bilir ben de bu blogda nasıl geriyorumdur milleti diye düşünmedim değil :)) Bir de email yazıp “daha sık yaz” diyorsunuz ayolcuğum. Sizi gidi mazoşistler sizi.. 

Bahçeden üzüm 🍇 

Podcast olarak da Mirgün Cabas ve Can Kozanoğlu’nun Nereden Başlasam’ına kafayı taktım. Konular muhteşem, konuklar uzman, sohbet çok keyifli ve kendi konfor ve ilgi alanım dışında, çok fazla yeni şey öğreniyorum. En baştan sona dinlemekte olduğum bu podcasti aşırı tavsiye ederim, her şeyiyle 5 yıldızlı bir podcast.

Spotify hesabımı da yeniledim, listeleri biçtim kestim yeniden topladım falan, onları da severek dinliyorum tavsiye ederim ;)

Haftanın bu aon gününde de Kösedere Üzüm festivali’ne gittim. Birkaç atölyeye katıldım, üzüm tattım, şarap ve pekmez satın aldım. Güzellik yarışmasına (saat 16’da en güzel üzüm, saat 17’de üzüm güzeli yarışmaları vardı) çok güldüm ama köyün kızları da güzeldi doğrusu. Türk kadınında böyle değişik işveli bir güzellik var, saf naif değil de böyle latin kadınları gibi farkındalığı olan dişil bir güzellik. Avrupalı kadınlarda yok o, daha soğuklar. Bir dönem onlara özenip böyle boş boş balık gibi bakan iki lafı bir araya getiremeyen sıfır beden kadınları güzel diye etiketliyorduk toplumca ama o moda sanırım (şükür) geçmiş, insan özünden utanmamalı, aslında yüzyıllardır gelen, kadından kadına geçen bir güç var o özde..

Tatilin ilk haftası böyle geçti. Bu kasabada yazmaya çok elverişli bir ortam var, tortuya yansıyor zaten ama bakalım becerebilirsem haftalık yazılarla burada da karşınızda olmaya çalışacağım. Herkese güzel bir hafta dilerim!