Arınma 4. Hafta

Hava günlerdir 6-7 derece ve yağmurlu. Bıktım artık.. diyip devam etmek, en fenası da bu.

Arınmanın 4. haftası. Hafta başından bu yana, becerebildiğim ölçüde, Ramazan ayının son 10 gününe denk getirilen itikaf geleneğiyle ilgileniyorum. Doğu dinlerindeki meditatif uygulamalara da denk düşen bu adet, aslında kişinin kendi içine çekilerek, dünyanın hayhuyunu bir köşeye bırakıp düşünmesi anlamına geliyor. Hayatın hızlı devinimi, çocuklar, iş güç içinde günün sadece 10dk'sını ayırabilsem de, çok iyi geldiğini belirtmek isterim. 

Internette "10 dakikalık meditasyon" diye arattığınızda bir sürü video bulabilirsiniz ama ben sadece sıcak içeceğimi alıyorum ve camın önüne oturuyorum. Bu hafta hep yağmurluydu, ben de hep yağmuru izledim, nefesime odaklandım, mümkün mertebe aklıma takılanları, endişe ve korkuları bir kenara bırakıp iç dengemi sağlamaya, kendime şefkat duymaya çalıştım. Başaramasam da "sadece gözlemciymiş gibi" yaklaşmaya kendime, dışarıdan, nötr olarak en azından.. Çünkü başkalarına kolayca verebildiğim sevgi ve şefkati, nedense kendime vermekte çok zorlanan bir insanım (meali: içsesim öküzün biri).

Öz-şefkat benim için hakikaten sorunlu bir konu. Siz başarabiliyor musunuz kendinize de en azından diğerlerine davrandığınız kadar nazik, merhametli, adil ve şefkatli olabilmeyi? Yoksa herkese şifacı, kendine zorba olanlardan mısınız? Son bir senedir - coronanın tek güzel tarafı - ben bu konuda baya güzel adımlar attım ama hâlâ didişmelerim devam ediyor. Güneşli tek gün çocuk parkında vakit öldürür  sakin zaman geçirirken, sanırım aylardan sonra ilk defa selfie çektim, gayet süssüz püssüz, çimene oturmuş, her zaman olduğum (biraz yorgun) halimle bir selfie. Haftanın 7, ayın 30 günü olduğum halimle... Yataktan kalktığım, çocuklarla koşturduğum, ev işi gördüğüm halimle.. Sonra uzun uzun baktım bu kadına. 

Çizgilerine, makyajsız kremsiz yüzüne, üşümüş, rengi kaçmış dudaklarına, kaz ayaklarına, dağınık saçları ve daha da dağınık düşüncelerine.. Ne bileyim karşımda oturuyormuş gibi baktım. Dışardan biri gibi. Ve dedim ki, "en azından rol oynamıyor... neyse o." Kendi hakkımda bir bunu düşündüm, bir de "güler yüzlü.." dedim, iyi niyetli belli, zarar gelmez bundan :) Şimdilik bu kadar öz-şefkat de yeter. Bir yerden başlamak lazım...

Ve bu haftadan bana kalanlar:

OKUDUM - DÜŞÜNDÜM:

Bu haftanın kitabı Aslı Erdoğan'ın sanırım Türkiye'de basılmayan, köşe yazılarının yer aldığı "Artık Sessizlik Bile Senin Değil" isimli deneme kitabıydı. Almanca çevirisi ile Türkçe çevirisini karşılaştırmamı isteyen çevirmen arkadaşım sayesinde aslında geçen Aralık ayında okumuştum ama bu hafta aklıma takılan bir bölümü yeniden okuyunca, zaten zayıf denebilecek kitabı da baştan bir defa daha okudum. Yine etkilendim. İçim düğüm düğüm oldu. Azıcık alıyorum buraya: ".. Uçsuz bucaksız, boş, beyaz kağıtlar. Toza bulanmış imgeler, iç içe akan resimler, sahipsiz gölgeler. Yazılmamış satırlar. Yalımları sönmüş, çoktan soğumuş, bir türlü doğamadığı için küle dönüşmüş dünyalar. Bir girdaba kapılmışçasına dönüp duran sözcükler. Son sözünü bir türlü söyleyememiş, bitirilememiş, aslında yazılamamış yazılardı her biri..."

Aslı Erdoğan'ın sıfat tamlamaları ve benzetmelerini çok güçlü buluyorum, kendisini ise çok duygusal, adeta bizlere uzun zamandır unuttuğumuz bir yetimizi, insan olmayı hatırlatan biri gibi.... Bu sıra bir de elimde "Kabuk Adam" var, canım Manxcat'imin hediyesi.. Belki haftaya da ondan bahsederim..

KISKANDIM:

Bunca yıl "ben kıskanç biri değilim" diye ortalarda dolandım. Hakikaten ne çocukluğumda başka çocukları, ne yetişkinliğimde başka insanları, hattâ sevgilimi dahi kıskanmayan ben, itiraf ediyorum sonunda deli gibi kıskandığım bir "insan türü" buldum: Aşı olanlar! Fakat sadece aşı da değil, Biontech olanlar. Ve sadece Biontech olanlar da değil, Münih'te yaşayarak Biontech olanlar!!! Çünkü "aşı kartını göster, eski hayatını yaşa" yavaştan başladı burada.. Tünelin ucundaki ışık diyelim haydi....

her yerde bu üçlü..... kıskanılan üçlü.

UNUTMADIM: 

Hıdrellezi unutmadınız değil mi? Bu sene sanırım hepimizin dileği bir, umarım gerçekleşir!

ÖĞRENDİM: 

Karşı komşunun çılgın ağacı bir açtı, ben de mutluluktan çıldırdım. Bazı akşamlar yağmur birden durup, kısa süreliğine güneş çıkıverince hemen fırladım, "bana modellik yapar mısın?" diye sordum ağacıma. Kırmadı sağolsun, zaten tüm yıl o da bu anı beklermiş.. Bakınız:

İlk başta çiçekleri öyle küçük ve koyu renkti ki, "ay bu erguvan olmasın yoksa?" heyecanı yaşadıysam da, sonra top top çiçekler belirince ortaya çıktı. Münih'te çok sayıda olan sakura (kiraz) ağaçlarından (Alm. Nelkenkirsche) biriymiş. Çiçekleri ve yaprakları arasındaki farkı ekliyorum:

Bu erguvan:

Bu sakura / kiraz ağacı:

Bu da süs elması ya da çiçek elması ağacı diye bilinen ağaç (sakura ile de bu çok karıştırılıyor):

Böyle bakınca tabii üçünün de çok farklı olduğu aşikâr ama uzaktan neredeyse aynı görünüyorlar ve insanı erguvan gördüm! heyecanı basabiliyor işte :) 

Ah bir de! İlkokuldan lise sona dek hep yanıbaşımda olduğu halde değerini ancak yıllar sonra anlayabildiğim sevgili Hirondelle'nin önerdiği iNaturalist'i yükledim ve birden dünyam aydınlandı! Telefonu neye tutsam adı ekranda! Tekrar teşekkürler..

PİŞİRDİM - YEDİM - ZEHİRLENMEDİM: 

Mayıs ayı gelince kırları karahindiba (radika da deniyor ot kısmına) basar. İnsanın saatlerce bu sarışın kırlarla kucaklaşası gelir. Karahindibanın yendiğini ben geçen sene 6 yaşındaki kızımdan öğrendim :) Kendisi botaniğe çok ilgili ve bu "yemek tarifi" ile geldi bir gün. Otların direkt salatalara katılması, kavrulması ya da çiçeğin kurutulup çay yapılması, zeytinyağında bekletilerek yağa özünün geçirilmesi hatta sabun yapılması gibi seçenekler var. Özellikle şeker ve tansiyon hastalarına günde 1 bardak çayını öneriyorlar.

Sağdaki aynı bitkinin "yaşlanmış" hali, biliyor muydunuz? Ben bunu da üç sene önce kızımdan öğrendim! Meraklı cahil, buyrun benim! :)

Bu hafta da böyle geçti.. Ramazanın son haftasına girdik, sağlıkla ve huzurla nihayete ersin!

Fotoğrafların içine en sevdiğim, bende mutlaka bir hatırası olan Yeni Türkü şarkılarımı sakladım ama yetmediyse (yetmez ki..) işte bir güzelim konserin tamamı bu linkte ya da şu videoda: