Gülünecek yerde de gülüyorum. Ağlanacak yerde de gülüyorum. Bir sorun var biliyorum ama elimden başka türlüsü gelmiyor. Bir Başkadır'ı izledim ve ah dedim işte ben Meryem - Meryem ben, az daha okumuşu, daha çok kendi ayakları üstünde duranıyım. Ama başka hiç bir farkım yok.
Her işe koşuyorum, gocunmuyorum. Kızılacak şeye kızmıyorum üzülmüyorum, gülümsüyorum; yeter ki güçlü görüneyim, umut vereyim.
Hayat üstüme geliyor. Sağlık sorunları bir yandan, amk pandemi bir yandan, ne uyku ne ağız tadı, sabah kalkıyor ve sevdiğin insanları yoruyorsun, sabahtan yorgunsun daha düşün. Ne yaparsın yorgunsan daha sabahtan?
Evin o loş sessizliğinde hızlı bir kahve yaparsın kendine. Derin bir nefes alırsın. Makyajını değil de en güzel gülümsemeni yüzüne boyarsın. Biraz dudaklara, biraz gözlerine.. Ellerine biraz, şefkât sürersin. Yoksa kırılırlar, kırarsın.
Öyle geçiyor günler işte... Oynuyorum. Oynamak zorundayım. Ve sen geliyorsun bana "iyi değilim de Ceren, iyiyim demek zorunda değilsin" diyorsun. Nasıl diyeyim? Söyle nasıl diyeyim? Hangi duyguyu gösterebiliyoruz ki, bunu göstereyim? Hepimiz oynuyoruz işte..
Ah aslında hepimizin bir yanı Meryem değil mi ?
YanıtlaSilBelki de
SilBir süredir yaşadığın çok şey var anladığım aslında anlamadığım.Yazdıkların arasında net olan sağlık sorunu,geçmiş olsun diğerleri her neyse bundan daha önemli değil.umarım yakında düzelir her şey
YanıtlaSilUmarım
SilKaravan almak bana çok iyi geldi. Yorgunluklarım geçti. Bıkkınlıklarım geçti. İki ay önce sabah yataktan kalkmak bir zulümdü. Yapmam gereken her şey bana batıyordu. Ne kadar uğraşsam sıyrılamıyordum o halden. Şimdi tatil hayalleri bile kendime gelmemi sağladı. Karavan alış verişleri, plânları, yamuk yerleri toparlamaları depresyonumu yok etti.
YanıtlaSilBence senin bir tatil plânına ihtiyacın var. Şartları zorla bakalım ne çıkartacaksın. Ya da ertelediğin bir hayalin var mı ona bak. Sana güveniyorum.
Çok uzun zamandır hayal kurmadım, haklısın
SilÇok haklısın, oynuyoruz. "Bunu söylesem darılır mı?" , "Şimdi burada bunu desem, cık yeri değil..." En kötüsü de benim için Hayır diyememek. Bunun için ne yapıyoruz, "Ay evet bence de," deyip oynamaya devam..
YanıtlaSilUzun vadede sıkılmaz mıyız hep aynı oyundan?
SilCeren seni okuyunca şimdi bir an Ayça şen Başkanı dinliyorum sandım. o da nereden çıktı dersen bir aydır yeni keşfettim. aslında bizim jenerasyon kadın daha önceden tanıyordum tabi ki ama radyo da program yapıyor kocası Toniyle. nasıl depresif nasıl karamsar nasılherşeye karşı olumsuz görsen. ama yine de dinliyorum. galiba ruhumun karanlık bölümünü seslendiriyor o yüzden. kocası da tam tersi. ikisinin didişmesi falan herşey tanıdık aslında. kocası yapmıyor terslik daha çok bu arıza çıkarıyor.
YanıtlaSilneyse çok anlattım onu şimdi gereksizce. ama nedense onu hatırlattın söylemin. ama çok tanıdık duyguların her birimize. herkes çok çok bunaldı, çok ümitsiz ve belirsiziz, can boğazımıza gelmiş. ipler elimizden kaçtı kaçıyor. Ki senin başında çok da önemli bir sorun var. ne denir ne yapılır bilmiyorum. ama işte ne olursa olsun yaşamaya mecburuz.
Yazıyı silmeye geldim ve senin yorumunu okuyunca belki de kalmalı diye düşündüm.. Silmek de gülümsemeye, oynamaya devam etmek olacak değil mi?
SilAma biraz değiştirip en azından kendim dışındakileri suçlamaya son vermeliyim, kendimi bu noktaya getiren benim sonuçta.
bazen "güçlü hissetmiyorsam güçlü de görünmeyeyim!" demek gerek sanırım. insan bir rahatlıyor, hafifliyor ve inanır mısın o zaman daha güçlü oluyor..
YanıtlaSilYa bu dizide beğenilmek takıntılı bir oyuncu kız karakteri vardı, aslında en akıllı konuşan karakter de oydu. Dedi ki: ben en büyük yanlışlarımı doğruyu yapmam lazım diye kastığımda yapıyorum. Ayıp olur, doğru olmaz, o üzülür bu kırılır eeeeh mikiyim böyle hayatı..
SilHa işte tam o kafaya ulaşmam lazım benim de, sonrası açık deniz.
Ya. Uzun zamandır öyle anlamsız, gereksiz i meşguliyet var ki hiç bakamadım, okuyamadım seni. Sonra bi baktım ki a-a! Bırakmışsın.. Burası geldi aklıma olduğuna çok sevindim. Bana iyi geliyorsun :) Burdan devam etsem olur di mi? Ben bi okuyum toptan arayı kapatayım:) Ayşe.
YanıtlaSilNeyi bırakmışım yahu? :D Ö.A., DBE zaten 7 ay oluyor, geçen ay da facebook, instagram hepsini kapattım, o konuda nasıl rahatım. Ama bura, ı-ıh, bura çok güzel ya... Arada tırlatıyorum arada bağırıp ağlıyorum, arada geyik gülmece.. Hayat gibi aynen bura, ev gibi, yuva gibi... Sen burdan uzaklaşma bence de :) Yakın kal sen de bana iyi geliyorsun hep.
SilBu arada Meryem bana da çok dokundu. İçimde biraz Meryem, biraz peri, biraz ruhiye az biraz hocanın kızı.. Çok daraldığım zamanlardayım. Geçecek şüphesiz. Ama ne hasar bırakır?
YanıtlaSilSağlık sorunu demişsin, umuyorum ki sıkıntılı bir şey yoktur..
Malesef var. Ama boşver, öldürmeyen güçlendirir diyelim geçelim.
SilBerkun Oya başarılı bir "detaycı". Uzatmıyor da, tam tadında kesilmişti, incik cincik etmemiş karakterleri, biraz izleyiciye de bırakmış boşukları doldurmayı. Ondan sevdim galiba. Ufak detaylara bayıldım :)
Bana da Meryem değil ama Peri'nin işi zor geldi. Meryem küçük dünyasında debeleniyor, mecbur. Delirse ne olacak, kime nazı geçecek? Peri... Kendine sağı- solu dert etmeler, yolunu bulamamalar, hep şüphe duymalar... Valla bu saatten sonra aksine kendim ve ailem dışında kimseyi çekemiyorum, kendime mesele edemiyorum. Ağır geliyor yabancılar. Meryemlik iyidir. Yap, gül, geç. Hayat böyle :))
YanıtlaSilS.
Periyle meslekdaşız :) Bizim meslekte çoktur kendini çözme debelenmeleri. Geçen gün süpervizörüme gittim, o da 70 yaşında ilerde olmak istediğim türden şahane bir insan, demesin "ilk panik atak geçirdiğimde ölüyorum sandım, çok korktum" :)) Ben "nasıl yani ilk???"demişim gözlerimi açarak, bana dedi ki "insan olduğumuzun farkındasın değil mi?" ;) Psikologsan daha da arıyorsun, daha da kendini inceliyorsun, daha da tırlatman işten değil yani. Zor meslek ama çok seviyorum, yine dünyaya gelsem yine aynı mesleği seçerdim. Dert dinliyorsun evet ama çözüyorsun da, dünyalara bedel..
SilSilmeni beklediğim bir yazıydı, bu nedenle yorum yapmadım. İkinci kez okudum, bahse konu diziyi izledim. Her birimize yansıması farklı oluyor izlediğimiz filmlerin, okuduğumuz kitapların. Daha iyisindir, umarım...
YanıtlaSilŞimdi ben de "ayık kafayla" bir daha okudum, yok kalsın, bence tam içimi yansıtmı... Uykusuzken ben, tam ben oluyorum ;) Dün 5 saat uyudum (3 gecedir sadece 1'er saat uyuyordum!) nasıl iyi geldi anlatamam, dertler aynı yerde duruyor ama bakışım farklı..
SilSevgili ceren;
YanıtlaSilSon 1 yıla sığdirdigim acılara, hayalkirikliklarina, yokluklara, yalnızlıkları, caresizliklere, ama sevgiye, umuda, mutluluğa inanamazsın.
Bugun belki böyle, yarin başka olacak... elbet olacak.
İnanırım çünkü benim için de öyleydi..
SilEvet her gün başka.. Ama hani şükredin furyası var ya, arada da şikayet edin denmeli insanlara...
Son 3 yılım korkmakla geçti. Artık bıktım korkmaktan lanet olsun diye bağırdım en sonunda. Aynanın karşısında. Korktuğumda bunu hatırlatıyorum kendime...insan bilinmezlikle yaşamaya mahkum. Allaha kızıyorum bazen. Ama o beni biliyor, affeder.
YanıtlaSilİsim vermemişsiniz rumuz da yok ama olsun, çok içten bir yorum. Ben de Allah affeder, içimi biliyor konusunda şunu yazmak isterim:
SilBen her cuma yasin okur dua eder, şükrederim sahip olduklarım için, hayırlı cumalar derim kendi kendime.. Eşim hıristiyan. Bir hafta nasıl kötü geçti küstüm sanki Allaha, dedim dua mua okumayacağım. Ama içimden de diyorum, Allahım biliyorsun işte, sinirlerim bozuldu zor zamanlardan geçiyorum canım bu hafta dua okuyup şükretmek istemiyor, huysuzluk yapmak istiyor. Sen beni bilirsin, ben yine kendime gelince sana dua ederim şimdilik biraz ara verelim...
Eşime anlattım bu yaptığımı, bana güldü "e işte duanın en doğrusunu etmemiş misin sence?" dedi :) Öyle yani...
aynı şeyleri ben de hissediyorum. sabah kalkmak bile istemiyorum. her şey boşuna gibi geliyor. aileyle ilgili problemlerden dolayı çok kızgınım kırgınım aman değmez diyorum sonra içime bir şey çöküyor kaldır kaldırabilirsen nasıl düzelicez bakalım Hülya
YanıtlaSilHülya bilmiyorum, bir gün böyle öbür gün öyle. Denge bozulmaya, ipte sallanmaya başladım hiç hoşuma gitmiyor..
Sil