7 Mart 2014 Cuma

Çatı ve Tavan

Çatı ile tavan kelimeleri arasındaki farkı düşündüm bu sabah. Çatı ne kadar "kuşatan, kollayan" anlamına geliyorsa, tavan da o kadar "kısıtlayan, engelleyen" anlamına geliyor benim için. Mesela ailem için "çatı" derim. Beni ufacık bir çocukken bile ciddiye aldıkları, sorularıma zaman ayırdıkları ve kendi düşüncelerine ne kadar farklı hatta ters düşse de anlamaya çalıştıkları ve saygı duyarak özgür bıraktıkları için. Ailem benim için çatı oldu hep. Oysa hayatımda tavan olmaya kalkan insanlar da oldu; okul hayatında bazı öğretmenler mesela ya da kısa sürel, aklım kalbimden başıma akana dek süren bazı ilişkiler.. Bazı dış kapının mandalları, öğreten teyze ve amcalar, sen bilmezsin bunu, ben senden daha iyi bilirim'ciler. Of ne çoklar..

Geçen sabah babamı düşünüyordum. Babam benim için çok değerlidir, herkesin babası değerlidir elbette ama ben arada babamı baba olarak değil de bir insan olarak düşünürüm ve babam olmasaydı da severdim, sayardım kendisini derim. Babamla ben bir çok konuda çok farklı fikirlere sahibizdir ve bu konularda ara sıra tartışırız. Babam benden daha inançlıdır mesela ama tuhaf bir şekilde (çünkü bu kavramlar genellikle aynı bünyede bulunamıyor nedense) babam dünya olayları ve insanlar hakkında, benim gibi bir liberalden çok daha geniş görüşlü ve yargısızdır. Yargılamaz babam insanları, oldukları gibi kabul eder. Bu özelliğini düşündük ve konuştuk eşimle geçen sabah. Bir şekilde babam daha yukarda durup insanlara bakar gibi düşündüm ama öyle tepeden küçümseyerek değil de böyle anlayışla bakar gibi. Babam çatıdır yani. İnsana güven verir, kollar.

Ben kendimi, kendimin tavanı gibi görüyorum bazen. Kendime karşı acımasızım çoğunlukla, bazen kısıtlayıcıyım. Çok hedef koyuyorum kendime, her yeni yaşımda yeni hedefler koyuyorum ve bunların çoğu ciddi zaman ve emek isteyen hedefler oluyor. Dolayısıyla ilk dalgada yelkenleri indiriyorum, kolay vazgeçiyorum, maymun iştahlıyım diyip çıkıyorum ama aslında tamamen kendi kendimin tavanı olduğum için vazgeçiyorum. Diğer insanlara bu kadar liberal ve özgürlükçü bakarken, kendimi bu kadar kısıtlayıcı olmam kendi içimde bir çelişki tabii. Diğerlerine çatı olurken, kendime neden tavanım..?

10 yorum:

  1. Çok güzel yazmışsın Cerencim ben de böyle düşünüyorum ama senin gibi güzel ifade edemiyorum..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hadi hadi, mütevazılığı bir kenara bırakalım.. Senin düşüncelerin ve yazdıklarını kıskanarak değil, imrenerek okuduğumu, nev-i şahsına duyduğum saygıyı nasıl diyeyim bilemiyorum ki.. Çok sevgiler!

      Sil
  2. Bence inançlılığın taavvuf tarafına yakınmış.
    Hayatımızda yargıladığımız ayıpladığımız her şeyin içine düşmüyor muyuz?

    YanıtlaSil
  3. Ben ne böyle düşünebildim,ne de yazabildim,sen böyle farklı olduğun için seni okumaya meraklıyım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aman beni utandırıyorsunuz yahu, teveccühünüz.. Hem de okumayı sevdiğim yazarlardan böyle sözler duyunca, kanatlanacak gibi oluyorum..

      Sil
  4. Insanin yasi buyudukce anlayisi da genisliyor. Senin yasindaki baban eminim simdikinden degisikti. Bir de kendine haksizlik ediyorsun gibi geldi bana. Maymun istahli degilsindir de biraz duraklama donemindesindir belki de. Hep kosturacak degiliz ya, tadini cikart kendini yargilamadan. Hergun yoga yapiyorum dedin, ben de basladim yeniden her sabah yoga yapmaya mesela. Insanlari etkiliyorsun, bununla gurur duymalisin Cerencim.

    YanıtlaSil
  5. niye sahi?
    çocukluğuma iner, bir ton olası sebep çıkarabilirim. oysa bir kerecik olsun millet gibi "burcumun özelliği" deyip işin içinden sıyrılabilmek isterdim :P

    YanıtlaSil
  6. Artik flamanca bloguma yaziyorum. Ama sen bu soruyu sorduktan sonra yazarim belki birseyler :-)

    YanıtlaSil