Robert Harrison, uzay meraklısı bir İngiliz. Geçen hafta helyum dolu balona eklediği ufak bir kamera ve GPS sistemi sayesinde elde ettiği inanılmaz uzay fotoğrafları ile, NASA’nın milyon dolarlık projelerini silip bir kenara atarak hepimizi şaşırttı. Hedefi evinin gökyüzünden fotoğraflarını çekmek olan bu Zihni Sinir insan, balonun “tahmininden daha fazla” yükselmesi ile önce tüm şehri, sonra bulutları ve sonunda o bildiğimiz atmosfer çizgisi ile mavi küreyi resmetmeyi başardı.
Hayranlıkla izlediğim fotoğraflar, bana çocukluğumun Uçan Balon Gezegeni’ni anımsattı. 80’lerde çocuk olmak, uçan balonlara karşı özel bir sevgi bağı kurmuş olmayı da beraberinde getirir. Anne-babamızı binbir güçle ikna edip, rengarenk balonlar arasından kararsızlıklarla dolu bir deliryum süreci sonucunda seçtiğimiz balonumuz, 2 dakika sonra elimizden kopup masmavi gökyüzüne doğru yükselmeye başlar. Şaşkınlık ve hayal kırıklığı arasında yaşanan o karmaşık anlarda, babamla yaşanan sonu gelmez tartışmalar sonucunda, varlığına inandığım bir gezegendir “uçan balon gezegeni”. Çocukların ellerinden kopup kaçan balonların, bulutlar üzerindeki balon gezegenine varışları, diğer balonlarca sevinçle karşılanmaları ve milyonlarca rengarenk balon dolu bir gezegen! 80’li yılların elektrik kesintili gecelerinde, Ege’nın sakin bir kasabasında, usanmadan saatlerce gökyüzünü izlerken düşündüğüm imgelerden biridir...
Eminim Bay Harrison’un balona iliştirilmiş makinası ısıya ve basınca dayanıklı olabilseydi, şimdi elimizde, bu gezegenin ve çocukluğumuzda sadece 2 dakikalığına sahip olabildiğimiz milyonlarca renkli balonumuzun birçok fotoğrafı olacaktı.. Hayal edebiliyor musunuz..?
Ceren son yaZın üzerine eski yazılarını merak ettim ve okumaya başladım artık be kadar okuyabilirsem. Uçan balonların nereye gittiğini ben de çok merak ederdim küçükken ama büyüyünce aslında basınç azalmasına dayanıp yükseklerde patladıklarını öğrenince çok üzülmüştüm çok :(
YanıtlaSil:) Hayallerini yıkmamak lazım insanların Gece..
Sil