14 Ocak 2015 Çarşamba

Olmayan şeyler ülkesi

Boş bulduğum her an hayal kuranlardanım. Büyüdüm ama bu huyum değişmedi (çok şükür). Bazen uyku öncesinde mesela, öyle bir hayal kurgulamış olurum ki, olayı neticelendirene dek uykum kaçar, heyecanlanırım, kalbim çarpar, sanki o hayalimi yaşarım başımı yastığa gömüp. Ama nasıl hayaller bunlar.. Herkesin hayalleri vardır, olmaması mümkün mü? Kimi çooook parası, arabası, evleri olsun ister, kimi ise benim gibi sihirli bir gücü olsun ya da daha çok ve daha bilinmez ülkelere seyahat edebilsin, "olmayan şeyler ülkesi"ni keşfetsin ister.

Ben mesela gizli bir gücüm olsa, uçmak isterim (bir araştırma yapılmış, uçmak mı görünmez olmak mı istersiniz diye sorulmuş, insanların %80'i görünmezlik demiş, yaşasın farklı düşünebilmek!). Geçenlerde Ayşe rüyalarında uçtuğundan bahsettiğinde benim de çocukken "uçabildiğim" gelmişti aklıma. Evet uçardım ben (belki de her çocuk gibi). Çok net hatırlıyorum evimizin odalarında biraz kas gücü biraz yükseğe hoplamalarla baya baya tavana yakın yerlerde uçtuğumu ve bunu kimseye söylemek istemediğimi ve aynen tahmin ettiğim gibi, birine söylediğimde de bir daha asla uçamadığımı çok iyi hatırlıyorum.. (keşke rüyalarla gerçekleri ayırma yaşı daha geç olsaymış, birazcık daha o güzel, maceralarla dolu çocukluk rüyalarını görebilseymişiz).

Rüyalarımda gittiğim bir "olmayan şeyler ülkesi" var benim.. Burada anlatırsam ondan da olacağıma inandığım için anlatmayacağım ama, sadece bir minicik ayrıntı vereyim, yukarıdaki gibi berrak ve masmavi bir derecik akıyor içinden. Bu fotoyu gördüğümde de "işte böyle bir şey benim olmayan şeyler ülkem!" dedim. Ama sadece dere değil, sanki rüyalarımda bir civilization oyunu oynarmışım gibi ülkem devamlı büyüyor, beynimin içinde kuruluyor, genişliyor. Devam eden bir rüya olduğu için, mesela 1 hafta sonra kaldığım yerden ülkemi gezmeye ve yeni yerlerini (hatta hiç yüzünü görmediğim insanlarını) keşfetmeye devam edebiliyorum. Bu da benim beynimin kendini dinlendirme yolu belki de..

Hayallerim maddi değil manevi şeyler üzerine kurulu olduğu için, gerçekleşmesi genellikle zor ama bir kaç hayalim gerçek oldu şu yaşıma dek. İlki çocukken çok ama çok istediğim köpeğimin aynen hayallerimdeki gibi, hatta sırtındaki beneklere dek aynı (hıdırellezde de çizip bugüne dek sakladığım için söyleyebiliyorum bunu) olması, diğeri de bir sürü ülkeye gitme, çok farklı insan ve yerleri görme hayalimdi. Bunlar gerçek oldu ve ilki bana "güzel şeyler hep kısa sürer"i (14 sene öyle hızlı geçermiş ki) öğretirken, ikincisinin devamı için hala çalışıp didiniyorum. Evlenirken de eşime koştuğum tek şart buydu; her sene iki yeni yer görelim (ülke olsa en iyisi ama aşk ve hayat koşulları adına yelpazeyi geniş tutalım, yeni bir şehir de olabilir). Sağolsun bu seneye dek bu dileğimi hem de ülke bazında hep yerine getirdi.. Bu anlamda hayallerimdeki adamla evlendim de diyebiliriz. Zaten mutluluk çok şeye sahip olmak değil, hayallerini paylaşabildiğin bir insana sahip olmak değil mi?

Hayal kurmak güzeldir. Umutlar ve hayaller olmasa, herkesin paraya ve mallara odaklandığı materyalist (ya da genel anlamda yetişkin) bir dünya çekilmez bence..

11 yorum:

  1. Ayy Cerenn, ben hiç hayal kurmuyorum :( Neden acaba? Yani geleceği yönelik planlar ya da olasılıkları düşünüyorum ama bu hayal değil. Seninki gibi hayal kurmadım ben hiç :( Çok eksik hissettim şu an kendimi.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. E geç kalmış sayılmazsın, bu gece başla :D

      Sil
  2. 57 ülke görmüş birinin hayali hiç ülkesinden dışarı çıkamamış birinin hayalini döver:) çok yerleri görmeyi iyi yazabilmek adına isterdim( bununla ilgili bana teselli edici çok şeyler söylemiştin )

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ;) Hala aynı düşünüyorum..

      Sil
    2. o ülkede seyrek bıyıklı asabi şahsiyet yoksa gelirim...
      lütfen orda bari olmasın zaten heryerde heryerde.
      lütfennnnn.

      bu arada görünmez olmak istiyorum diyen arkadaşların hepsi illegal şeler hayal ediyolardır...
      düşünsene görünmez olunca napıcak?

      ki ben kendimden biliyorum uçan görünmez adam olucektim...
      olamadım.
      hoca taktı bana.

      ah ahhh ceren ah.

      Sil
    3. ee benim yorum nereye gitti...
      olmayan yorumlar gibi oldu bu ama.
      a aaa.

      Sil
    4. Uçan görünmez adam olmak hmmm son dönemde görünürde bir nedeni yokken düşen uçakların sorumlusu sen misin yoksa.. hmmm.

      Sil
  3. Uçma temalı rüyalarım kendimi bildim bileli var ve o kadar geeçekçi ki sanki her zaman kullanabileceğim bir yeteneğim o benim. Uyanınca bir süre yadırgıyorum :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Rüyalar bende de devam ediyor ama çocukluğumda yaşadığım his belki de ateşle gelen delirium falan olabilir, o çok ayrı birşeydi yahu.. Özledim onu.

      Sil
  4. Bende çok hayal kuran biriyim. Bazen öyle çok hayal kuruyorum ki gerçek dünya tatsız geliyor. Çok zaman oluyor acaba bir tuhaflık mı var bende diye düşündüğüm. 32 yaşındayım ama ruhum o kadar çocuk ki şaşırıyorum. Güzel bir çocukluk yaşadım ve o günlere büyük özlem duyuyorum, rüyalarım sanırım bana çocukluğumu yeniden yaşatıyorlar. Ard arda dizi gibi gördüğüm rüyalarımı anlatınca bazen çok gülüyorlar ama gerçekten senin gibi devam edebilen rüyalar görüyorum. Hala narnia'daki falan gibi bir şey olsa hayatımda bir geçit bir kapı keşfetsem diye hayaller kuruyorum. Çimlerin arasında belki minik adamlar vardır diyorum, belki alf bile gelebilir yakın zamanda kim bilir:)
    Hayal kurabilmek güzel, umarım hep böyle kalırım. Ama işte bazen gerçek dünya neden böyle diye sorguladığım da oluyor, sıkılıyorum...
    Bana da sorsalar bu arada ben de uçmak isterdim ama görünmez de olabilirim hani sorun değil:)
    Yeni yerler keşfetmek de en sevdiğim şey. Bazen öyle bir zaman geliyor ki o içine hiç bir istediğimi sokmayı başaramadım dandik çantalardan birini alıp yola düşesim geliyor. Maddiyata mala odaklı biri değilim ama beni ben yapan kitaplarım eşyalarıma çok kıymet veriyorum ve her yerde yanımda olsalar istiyorum. Belki de sırf bu yüzden gidemem belki de bir sabah bir bakmışsın yokum:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aaaa o çimler içindeki minik dünyanın ben de yastık içindeki versiyonuna inanıyorum, özellikle de kafanı gömüp biraz nefessiz kalınca neler görüyor insan :P
      Kitaplarımı türkiye'den posta posta getirmem iki senemi aldı, burdan taşınırsak direkt konteyner tutacağım valla, bavul ticareti yapar gibi olmuyor bu iş :D
      Gitmek güzeldir amaaaa :)

      Sil